انواع ارزیابی و بررسی غریق
انواع ارزیابی و بررسی غریق
هنگام مواجهه با غریق می توان ارزیابی های مختلفی از وی به عمل آورد که شامل مقدماتی، اولیه، ثانویه و تکمیلی می باشد.
ارزیابی مقدماتی در خارج از آب: در اين ارزيابى منجى/ امدادگر پس از حضور در محل و منطقه اى كه بيمار/مصدوم/مغروق در آن قرار دارد ابتدا و در مقدمه اقدام به انجام یک “ارزيابى مقدماتى” مينمايد. هدف از ارزيابى مقدماتى بررسى وضعيت ايمنى محيط ، چگونگى وقوع واقعه و يا حادثه ، تعداد و شرايط فرد يا افراد حاضر در محيط و منطقه ، بررسى احتمال نياز به تغيير وضعيت و يا جابجايى فرد و يا افراد و در نهايت وضعيت ميزان تعيين سطح شدت وضعيت اورژانسى ميباشد.
ارزيابى مقدماتى در خارج از آب بترتيب شامل موارد زير است :
١- آيا محيط و منطقه براى حضور منجى/امداگر و افراد ديگر بى خطر و ايمن است ؟
٢- چه اتفاقى افتاده و چطور واقعه/حادثه اتفاق افتاده است ؟
٣- چند نفر در فرايند وقوع واقعه/حادثه آسيب ديده اند و وضعيت هر يك چگونه است ؟
٤- آيا فرد يا افرادى نيازمند دريافت امدادرسانى بسيار فورى هستند ؟
٥- آيا نيازى به جابجايى و يا تغيير وضعيت فورى هيچيك از بيماران/مجروحين/مصدومين ميباشد ؟
٦- آيا نيازى به اطلاع رسانى و درخواست كمك و يا اعلان وضعيت اورژانسى ميباشد ؟
در اين ارزيابى منجى/امدادگر به بررسى مواردى ميپردازد كه وقوع و وجود هر يك از آنها ميتواند جان فرد را در زمان كوتاه با خطر جدى و يا مرگ مواجه گرداند. هدف از ارزيابى اوليه انجام يك ارزيابى سريع و دقيق از مواردى است كه ميتواند به سرعت جان فرد را با خطر مرك روبرو نمايد.
مواردى كه ميتوانند به سرعت جان فرد را با خطر مرگ مواجه گردانند عبارتند از: كاهش ميزان سطح هوشيارى و يا بيهوشى ، اختلال و يا انسداد در مجراى تنفس ، مشكلات حاد تنفسى و يا ايست روند تنفس ، اختلال در روند طبيعى ضربان قلب و يا ايست قلب و در نهايت وجود خونريزى شديد (خارجى و يا داخلى) و يا شكستگى هاى شديد.
بنابراين انجام “ارزيابى اوليه” توسط منجى/امدادگر شامل اين موضوعات و آگاهى وى از اين موارد است :
١- ارزيابى و بررسى ميزان سطح هوشيارى.
٢- ارزيابى و بررسى وضعيت مجراى تنفس.
٣- ارزيابى و بررسى روند تنفس.
٤- ارزيابى و بررسى روند ضربان نبض.
٥- ارزيابى و بررسى وجود علائم واضح شوك.
٦- ارزيابى و بررسى وجود خونريزى شديد و يا شكستگى شديد.
در اين ارزيابى منجى/امدادگر پس از اتمام “ارزيابى اوليه” و اطمينان از عدم احتمال خطر بزرگ ، وخامت حال و يا فوت فورى فرد اصولاً به ارزيابى و بررسى موارد موجود و محتمل ديگرى ميپردازد كه وجود آنها ميتواند سلامت فرد را با اختلال و اشكال مواجه نمايد
از ارزيابى جامع بدن براى مصدومين با آسيبهاى چندگانه ، تركيبى و يا احتمال وجود چندين آسيب متعدد پس از وقوع واقعه/حادثه استفاده ميشود. اما در آسيبهاى موضعى و منطقه اى اين ارزيابى دقيق فقط شامل ارزيابى محل آسيب ديده و مناطق اطراف آن بوده و نيازى به ارزيابى جامع و دقيق از سراسر بدن نميباشد. بمانند ديگر موارد فوق حفظ و نگهدارى تمامى اطلاعات مذكور در مكان آبى كاملا لازم بوده و همچنين ميتواند مرجع اطلاعات خوبى براى خدمه اورژانس ، پزشك و تيم درمانگر باشد.
اين موارد بترتيب عبارتند از :
١- انجام مصاحبه با فرد ، همراه و يا همراهان وى براى دريافت و ثبت چگونگى دقيق وقوع واقعه/حادثه ، علائم و نشانه هاى وجود بيمارى ، سابقه سلامتى و پزشكى ، حساسيت احتمالى ، داروى مصرفى ، آخرين وعده غذاى مصرف شده و احتمال وجود ، كيفيت و شدت درد در فرد ميباشد. در اين بخش كليه اطلاعات ارائه شده و بدست آمده ميتواند در فرايند كمكهاى اوليه در محل ، انجام اقدامات لازم توسط خدمه اورژانس و يا در فرايند تشخيص و درمان فرد توسط پزشك و يا گروه درمانگر بسيار مفيد و موثر واقع گردد.
٢- بررسى ، ارزيابى و ثبت كيفيت علائم حياتى شامل : ميزان و سطح هوشيارى ، كيفيت روند تنفس ، كيفيت روند ضربان نبض ، وضعيت و كيفيت پوست شامل : رنگ ، دما و همچنين وضعيتهاى مردمكهاى چشم ها ميباشد. تمامى اطلاعات فوق بايد پس از بررسى در برگه ارزيابى بيمار/مصدوم/مغروق به دقت ثبت شوند تا علاوه بر نگهدارى در مكان آبى اطلاعات مرتبط مذكور به خدمه اورژانس ، پزشك و يا گروه درمانگر ارائه شده تا در فرايند انجام درمان مورد استفاده قرار گيرند. بايد توجه داشت كه ثبت مجدد كيفيت علائم براى فرد بيهوش هر ٥ دقيقه يكبار و براى فرد بهوش هر ١٠ دقيقه يكبار انجام مى پذيرد.
٣- بررسى و ارزيابى جامع اما دقيق بدن و يا محل آسيب ديده و مناطق اطراف آن و ثبت آسيب هاى موجود و يا محتمل مشاهده شده كه بايد بترتيب توالى شامل ارزيابى سر و گردن ، تنه ، پاها و در نهايت دستهاى فرد باشد.
اين بخش در افراد بيهوش و يا با كاهش سطح هوشيارى بلافاصله پس از ارزيابى اوليه و در افراد كاملاً هوشيار و بهوش اصولاً پس از ارزيابى ثانويه انجام گرفته و هدف از آن مراقبت از بيمار/مصدوم/مغروق تا ارجاع وى به پزشك ، اعزام به درمانگاه و يا انتقال به بيمارستان ميباشد.
اين بخش به ترتيب شامل موارد زير است :
١- قرار دادن فرد در “بهترين ، ايمن ترين وضعيت”. اين وضعيت ميتواند “از مناسب ترين وضعيت” تا “وضعيت بهبودى” و تا “وضعيت هاى خاص” متغير و متفاوت ميباشد. اصولاً از “مناسب ترين وضعيت ممكن” براى افراد بهوش و از “وضعيت بهبودى” براى افراد بيهوش و يا با كاهش سطح هوشيارى استفاده ميگردد. براى يافتن مناسب ترين وضعيت ميتوان با پرسش از شخص بيمار/مصدوم بهترين و راحت ترين وضعيت قرار گيرى وى را تعيين نمود هرچند بايد در اين مورد ملاحظات ايمنى را نيز در نظر داشت. از “وضعيت هاى خاص” نيز براى شرايط خاص بيماران/مصدومين/مغروقين خاص و بر اساس نيازهاى اختصاصى آنها استفاده ميگردد.
٢- خشك نمودن بدن فرد و گرم نگاه داشتن وى.
٣- ارتباط چشمى و كلامى با فرد براى دادن دلدارى و دلگرمى به وى.
٤- ارزيابى مجدد ميزان سطح هوشيارى ، مجراى تنفس ، روند تنفس ، روند ضربان نبض ، رنگ و دماى پوست و در صورت كنترل خونريزى ارزيابى مجدد از كارآ بودن بانداژ اعمال شده.
٥- تماس با بستگان و يا خويشاوندان فرد براى اطلاع رسانى آنان از وضعيت ، شرايط و مكان حضور فعلى و يا مكان احتمالى ارجاع و يا انتقال فرد.
انواع غریق از نظر ظاهری
غریق ها در شکل ظاهری، گوناگون می باشند که ممکن است به خاطر ترس بیش از حد، تمامی عضلات بدن از کار افتاده باشد و مثل تکه سنگی در آب فرو بروند.
دسته دوم بر اثر خوردن حجم زیادی بیهوش شده عظلات بدن لخت شده و آرام آرام در آب فرو می روند. حمل آن بسیار آسان می باشد و براحتی آن را به سمت خشکی حمل می کنند.
از بدترین شکل غریق، وحشی می باشد که در این حالت غریق به افراد نزدیک به خود حمله کرده و این حالت بر اثر ترس از مرگ روی می دهد که خود و اطرافیان را به قعر آب می کشد و ناجیان با مهارت در امر نجات و با کمک فنون دفاع شخصی این غریق را محکم مهار کرده و با آرامش دادن به وی او را به کنار استخر می کشند که این کار انرژی زیادی را طلب می کند و بسیار دشوار است.
که در این حالت ناجیان غریق ممکن است خود دچار حادثه شوند. غریق های وحشی را از زیر دو کتف گرفته و با شنای پهلو به کنار آب می برند و با کمک همکاران غریق، را از آب بیرون می کشند.
حمل غریق کار دشواری است که در دریا باید به کمک وسایل و ابزار نجات، غریق را بیرون کشید که یکی از این ابزار تخته نجات است که آن را در دست غریق قرار داده و با طناب تخته را می کشند و در صورت شنا در مصافت های طولانی خود ناجی نیز با گرفتن آن استراحت کرده و دوباره شنا می کند و به ساحل می رود.
در استخرها برای حمل غریق نزدیکترین ناجی به سمت غریق شیرجه زده و او را بیرون می کشد حتی اگر ناجی دیگری غریق را ببیند با سوت ناجی نزدیک را خبر می کند تا او غریق را از آب بیرون بکشد.
