وبلاگ

جایی را پیدا کنید که بتوانید به راحتی دراز بکشید یا روی زانو هایتان بشینید. تمرین کنید که خارج از آب برای مدت زمان طولانی و مکرر نفس خود را نگه دارید تا بتوانید تمرینات ویژه تکنیک تنفس را انجام دهید.

همانطور که روی زمین نشسته اید یا دراز کشیده اید، روی پاک کردن ذهن خود از تمام افکار و نگرانی ها تمرکز کنید. بدن خود را حرکت ندهید، تا جایی که ممکن است بشینید، این کار باعث کاهش ضربان قلب شما می شود. کاهش ضربان قلب به این معنی است که بدن شما از اکسیژن کمتری استفاده می کند.

• بدن شما برای عملکرد و حرکت نیاز به اکسیژن دارد. هرچه کمتر حرکت کنید ،کمتر به اکسیژن نیاز دارید.
• ابتدا تمرین کنید که بدون حرکت نفس خود را حبس کنید، سپس حرکات ساده و آهسته مانند راه رفتن برای حفظ اکسیژن اضافه توسط بدن را تمرین کنید. این تمرین بدن شما را برای شیرجه و شنا کردن با هوای کمتر آماده می کند.

اگر شما از دیافراگم خود برای نفس کشیدن استفاده کنید، باید به جای شانه ها، حرکت شکم خود را احساس کنید. دیافراگم شما ماهیچه ای است که به پایین ریه ها متصل می شود و به افزایش جذب اکسیژن بیشتر توسط ریه های شما کمک می کند.

• به مدت ۵ ثانیه عمل دم را انجام دهید. سپس هر بار که نفس می کشید زمان عمل دم خود را چند ثانیه نسبت به دفعه قبل افزایش دهید. شما حجم ریه و توانایی خود را برای نگهداشتن هوای بیشتر، افزایش می دهید.
• پف کردن گونه های شما به این معنا نیست که شما به اندازه کافی اکسیژن دارید. این کار باعث می شود که شما از عضلات صورت استفاده کنید که اکسیژن را صرف نگهداری این وضعیت می کنید.

زمانی که نفس خود را حبس کرده اید، در هر بار عمل دم کمی از هوای خود را خارج کنید. شما احساس خواهید کرد که بدنتان تلاش می کند و مجبورتان می کند که به طور کامل هوای خود را تخلیه کنید. این علامت یا تشنج های کم بدن شما هستند که به شما می گویند که دی اکسید کربن در ریه های شما تشکیل می دهد.

• در انتهای عمل بازدم تا جای ممکن هوا را با فشار خارج کنید تا جایی که ممکن است دی اکسید کربن را از ریه خود خارج کنید.
• همان طور که نفس خود را حبس کرده اید، بدن شما اکسیژن را به دی اکسید کربن تبدیل می کند. دی اکسید کربن برای بدن شما سمی است و می تواند شما را از بین ببرد.
• هنگامی که شما در معرض تنش کمبود اکسیژن قرار می گیرید، کبد شما اکسیژن بیشتری را در خون رها می کند. در این لحظه نفس خود را نگه دارید تا بتوانید مدت زمان حبس نفس خود را طولانی تر کنید.

هر زمان یا هر لحظه که شما چرخه ی تنفس را تکرار می کنید بیشتر تلاش کنید که هوای درون ریه را کامل تر تخلیه کنید. به مدت ۲ دقیقه دم و بازدم کنید، این زمان را چه در آرامش و چه در سرعت حفظ کنید. شما در حال تمرین دادن بدن خود هستید تا بتوانید در شرایط کمبود اکسیژن آن را کنترل کنید.