وبلاگ نجات غریق

حداقل سن برای ورود به استخرهای شنا

حداقل سن برای ورود به استخرهای متعارف شنا

پرسش: آیا هیچ توضیحی در آیین نامه و یا مقررات مرتبط با حداقل سن برای ورود به استخرهای متعارف شنا تدوین گردیده است؟ پاسخ: آیین نامه و مقررات مرتبط با حداقل سن برای ورود به استخرهای متعارف شنا در کشورهای مختلف در دنیا با هم متفاوت بوده و در همه کشورهای آئین نامه یکسانی وجود ندارد. اما قاعده مورد پذیرش که حداکثر ایمنی مراجعین مذکور را تایید و تضمین مینماید بدین صورت تبیین گردیده است:

۱- ورود کودکان کمتر از سن ۵ سال تمام به استخرهای متعارف شنا در سانس های عمومی ممنوع میباشد.

۲- ورود کودکان بزرگ‌تر از سن ۵ سال تمام تا سن ۷ سال تمام به استخرهای متعارف شنا در هنگام سانس های عمومی نیازمند همراهی یک فرد از “بستگان” و یا از “وابستگان” شناخته شده کودک و با حداقل سن ۱۸ سال تمام امکانپذیر میباشد.

توضیح: منظور از “بستگان” کودک یا نوجوان ، فرد یا افرادی میباشد که از طریق قانونی جزو خانواده درجه ۱ و یا درجه ۲ کودک و یا نوجوان محسوب میگردد. منظور از “وابستگان” کودک یا نوجوان ، فرد یا افرادی میباشد که مورد شناخت والدین باشد و یا قیم قانونی کودک بوده و همچنین کودک و نوجوان آنرا بعنوان وابسته و یا قیم خویش شناخته و پذیرفته است.

تذکر: هر کودک بین سن ۵ سال تمام تا سن ۷ سال تمام نیازمند همراهی فردی از بستگان و یا وابستگان شناخته شده خود بوده و فرد مذکور باید در تمامی ساعات استفاده از بخش‌های مختلف از کودک بطور کامل مراقبت بعمل آورد.

حداقل سن برای ورود به استخرهای متعارف شنا

۳- ورود هر ۲ کودک بزرگتر از سن ۸ سال تمام تا سن ۱۲ سال تمام به استخرهای متعارف شنا در سانس های عمومی نیازمند همراهی فردی از بستگان و یا وابستگان شناخته شده حداقل یکی از دو کودک و با حداقل سن ۱۸ سال تمام امکانپذیر میباشد.

۴- ورود هر ۵ نوجوان بزرگتر از سن ۱۳ سال تمام تا سن ۱۶ سال تمام نیازمند همراهی فردی از بستگان و یا وابستگان شناخته شده حداقل یکی از نوجوانان و با سن حداقل ۱۸ سال تمام امکانپذیر میباشد.

۵- ورود نوجوانان بیش از سن ۱۶ سال تمام در استخرهای متعارف شنا در هنگام سانس های عمومی بدون حضور همراه بلامانع و امکانپذیر میباشد.

۶- ورود کودکان عضو اردوهای آموزشی و‌ پرورشی زیر سن ۷ سال تمام به استخرهای متعارف شنا در سانس های عمومی ممنوع میباشد.

۷- ورود کودکان عضو اردوهای آموزشی و پرورشی بین سن ۷ سال تمام تا سن ۱۲ سال تمام نیازمند همراهی حداقل یک “مربی آموزشی” شناخته شده به ازاء هر ۱۲ نفر دانش آموز میباشد.

توضیح: منظور از “مربی” اردوی آموزشی و پرورشی فردی است که حداقل دارای سن ۱۸ سال تمام بوده ، فاقد سوء سابقه کیفری و قضایی باشد و همچنین از طرف مدیر اردوی آموزشی و پرورشی بعنوان مربی گروهی مشخص از کودکان و نوجوانان انتخاب و انتصاب گردیده است.

۸- ورود نوجوانان عضو اردوهای آموزشی و پرورشی بین سن ۱۲ سال تمام تا سن ۱۶ سال تمام نیازمند همراهی حداقل یک مربی آموزشی شناخته شده به ازاء هر  ۱۸ نفر دانش آموز میباشد.

۹- ورود نوجوانان عضو اردوهای آموزشی و پرورشی با سن ۱۶ سال تمام و به بالا نیازمند همراهی حداقل یک مربی آموزشی شناخته شده به ازاء هر ۲۴ نفر دانش آموز امکانپذیر میباشد.

تذکر: مربی آموزشی و پرورشی و همچنین اعضای اردوهای آموزشی و پرورشی در هنگام استفاده از استخر شنا مکلف به رعایت تمامی نکات ایمنی و قوانین جاری در استخر هستند. همچنین تمامی افراد مذکور موظف به همکاری صمیمانه با سرمنجی ، منجیان غریق ، پرسنل امور خدماتی و اداری استخر میباشند.

شاخص های پاکیزگی آب استخر

آب استخر در صورت عدم رعایت استانداردهای بهداشتی می تواند بیماریهای زا و خطرناک باشد.

  • مهمترین عوامل آلوده کننده آب استخر عدم رعایت بهداشت توسط شناگران ، عدم کنترل بهینه و صحیح بهداشت ، نگهداری آب و یا محیط استخر می باشد .
  • اصولا برای بهینه سازی کیفی بهداشت آب استخر از دو مولفه "تصفیه فیزیکی" برای زلال سازی آب و "گندزدایی شیمیایی" برای پاکیزگی استفاده میشود.
  • تصفیه فیزیکی آب شامل تصفیه نمودن و شفاف سازی آب و گندزدایی شیمیایی شامل استفاده از مواد میکروب کش شیمیایی میباشد.
  • برای تصفیه فیزیکی آب از فلیترهای مربوطه که آب استخر بطور متناوب از آنها عبور میکند استفاده میشود.
  • برای گندزدای شیمیایی آب استخر اصولا کلر و مشتقات آن بیشترین کاربرد را دارند. باید توجه داشت که تصفیه فیزیکی و شفاف سازی (گذار از فیلتر) آب نمیتواند جایگزین گندزدایی شیمیایی (کلرزنی) شده و همچنین گندزدایی شیمیایی (کلرزنی) نمی تواند جایگزین تصفیه فیزیکی وشفاف سازی (گذار از فیلتر) آب گردد.

در هر حال بدلیل استفاده از کلر در استخرهای کشورمان ایران بطور خلاصه به شاخصهای استفاده از کلر در استخرهای شنا میپردازیم.
کلرزنی در استخر های شنا عموما به دو صورت انجام می شود:
١- استفاده از کلر مایع.
٢- استفاده از گاز کلر.

از دیگر روشهای نوین گندزدایی آب استفاده از اوزن می باشد که جایگزین مناسب تری برای کلر شناخته میشود. ازون گازی با اکسید کنندگی بسیار بالاست. ازون معمولاً ناپایدار بوده و در بسیاری از واکنش‌ها مانند کلر عمل می‌کند. از مزایای استفاده از ازون عدم ایجاد حساسیت برای چشم و پوست شناگران و همچنین قدرت بسیار بالای آن در گندزدایی آب و از بین بردن میکروب‌ها ، ویروسها و باکتریهای موجود در آب استخر میباشد.

شاخص های پاکیزگی آب استخر

پس از افزودن کلر به آب استخر مقداری از مازاد کلر در آب باقی میماند که به آن "کلر باقیمانده" و یا "کلر آزاد" می گویند. وجود میزان متعارف و متعادل کلر باقیمانده در آب نقش بسیار اساسی در حفظ و نگهداری بهداشت آب استخر دارد چرا که وجود کلر باقیمانده برای پیش گیری از آلودگیهای ثانویه آب استخر بسیار مهم و حیاتی میباشد.
میزان کلر افزوده شده میتواند سطح و حالت اسیدی و بازی را در آب تغییر دهد بطوری که نهایتا شرایط آب را از یک وضعیت به وضعیت دیگری تبدیل گرداند.

شاخص های پاکیزگی آب استخر

بطور کلی شاخص اسیدی و بازی در ١٤ سطح مشخص و معین می شود. بدین صورت که شماره و سطح ١ بمعنی میزان بسیار زیاد اسید و شماره و سطح ١٤ بمعنی میزان بسیار زیاد باز می باشد. آب آشامیدنی در سطح ٧ یعنی در سطح میانی وضعیت اسیدی و بازی قرار دارد.

سطح ایدآل شاخص اسیدی با بازی آب یک استخر باید بین سطح ٧/٢ تا سطح ٧/٨ باشد. افزایش بیشینه سطح شاخص آب بسمت سطح اسیدی میتواند منجر به سوزش چشم ، التهاب پوست ، اختلال در تنفس و... در شناگران گردد. همچنین کاهش بیشنه سطح شاخص آب بسمت سطح بازی نیز میتواند منجر به حساسیت و خارش چشم ، حساسیت پوست و... منتهی گردد. همچنین اگر میزان و سطح کلر آب بسیار پایین باشد میتواند باعث عفونت چشم ، بیماریهای پوستی و ابتلاء بیماریهای عفونی شناگران را فراهم آورد. بنابراین میزان و سطح کلر آب استخر باید نسبت به شاخص سطح اسیدی و بازی همیشه حداقل در سطح ٧/٢ و تا حداکثر تا سطح ٨/٢ باشد. بدیهی است که افزایش و یا کاهش سطح شاخص اسیدی و بازی آب استخر از سطوح مذکور میتواند بهداشت و سلامت شناگران را با خطر مواجه گرداند.

نکته دیگری که میتواند در بهداشت استخر نقش کلیدی داشته باشد میزان دمای آب و محیط استخر میباشد که صحبت در مورد شاخص آن نیاز به مجال دیگری دارد.

بهداشت محیط خارج از استخر و رعایت نکات بهداشتی از طرف شناگران نیز نقش بسیار زیادی در تضمین بهداشت و سلامت محیط استخر را بهمراه دارند. بعنوان مثال شستشوی بدن با آب و صابون قبل از استفاده از استخر و متعلقات آن نیز میتواند یکی از روشهای حفظ و نگهداری سلامت فردی و اجتماعی در استخرهای شنا باشد.

نکته دیگری که باید به آن توجه نمود مقدار واحد میزان مجموع کلر موجود در آب است که میتواند بین ٢ تا ٣ پی پی ام (ppm = Part Per Million) باشد. بعبارت بهتر اگر این مقدار در سطح ٢ باشد درجه شاخص اسیدی و بازی آب استخر معادل ٨/٢ یعنی در سطح حداکثری استاندارد در طرف بازی و اگر این مقدار در سطح ٣ باشد درجه شاخص اسیدی و بازی آب استخر معادل ٧/٢ یعنی در سطح حداقلی استاندارد در طرف اسیدی کیفیت آب استخر شنا قرار دارد که اگرچه در منتهای سطح مرزی قرار دارند اما در هر دو حالت هنوز از سطح طبیعی خارج نشده اند. اگرچه ایده آل ترین سطح میتواند از ٢/٠ تا ٢/٥ باشد که در آن صورت شاخص اسیدی و بازی آب استخر بترتیب معادل سطح ٧/٦ تا سطح ٨/٢ میباشد.

خطا های رایج در CPR

خطا های معمول در یادگیری CPR بزرگسالان
این یادداشت ها خطا های معمول داوطلبان نجات غریق را حین آموزش مراحل احیاء قلبی عروقی (CPR) نشان میدهد.
هدف از نشان دادن این مباحث، آموزش (CPR) نیست، و نیز این  فهرست، تمامی خطا های احتمالی را نشان نمیدهد. و این یادداشت ها مواد تشکیل دهنده طبقه بندی امداد حرفه ای در (CPR) نیستند بلکه این تجربیات در مراحل آموزش در کلاس های هیات نجات غریق استان بدست آمده تا سرمشق مراحل آموزشی قرار گیرند.

خطا های رایج :

  • سعی در بخاطر سپردن مراحل (CPR) می کنند، بدون اینکه درک کنند چرا اینکار را انجام میدهند و چکار میکنند.
  • رعایت ایمنی را فراموش می کنند.
  • میان بر زدن یا ترکیب برخی از مراحل ، زیرا تصور میکنند در از دست رفتن زمان صرفه جوئی میکنند.
  • کنترل تنفس و یا ضربان نبض را در مدت زمان بسیار کوتاه انجام می دهند.
  • پیش بینی می کنند که چه پیش خواهد آمد و در نتیجه آن مرحله بعدی را انجام نمی دهند.
  • خود راچنان مشغول مراحل انجام (CPR)  مینمایند که فراموش میکنند باید به اورژانس زنگ بزنند.
  • بجای انجام کار، برای مدرس شرح میدهند که چه کار باید بکنند.
  • فراموش میکنند از وسایل محافظت مانند دستکش و یا ماسک جیبی استفاده کنند.

مدارک لازم برای صدور کارت المثنی نجات غریق

  1. تکمیل برگه استشهادیه که به امضای 2 نفر شاهد (از اقوام درجه یک نباشند) رسیده و توسط دفترخانه اسناد رسمی تأیید شده باشد
  2. تصویر شناسنامه یا کارت ملی صاحب گواهینامه
  3. 2 قطعه عکس 4×3
  4. واریز مبلغ 1,200,000 ریال به حساب فدراسیون (سیبای بانک ملی به شماره 0105834266007 شعبه پیام انقلاب اسلامی به نام فدراسیون نجات غریق و غواصی)

انواع ارزیابی و بررسی غریق

انواع ارزیابی و بررسی غریق

هنگام مواجهه با غریق می توان ارزیابی های مختلفی از وی به عمل آورد که شامل مقدماتی، اولیه، ثانویه و تکمیلی می باشد.

ارزیابی مقدماتی در خارج از آب: در اين ارزيابى منجى/ امدادگر پس از حضور در محل و منطقه اى كه بيمار/مصدوم/مغروق در آن قرار دارد ابتدا و در مقدمه اقدام به انجام یک "ارزيابى مقدماتى" مينمايد. هدف از ارزيابى مقدماتى بررسى وضعيت ايمنى محيط ، چگونگى وقوع واقعه و يا حادثه ، تعداد و شرايط فرد يا افراد حاضر در محيط و منطقه ، بررسى احتمال نياز به تغيير وضعيت و يا جابجايى فرد و يا افراد و در نهايت وضعيت ميزان تعيين سطح شدت وضعيت اورژانسى ميباشد.

 ارزيابى مقدماتى در خارج از آب بترتيب شامل موارد زير است :

١- آيا محيط و منطقه براى حضور منجى/امداگر و افراد ديگر بى خطر و ايمن است ؟
٢- چه اتفاقى افتاده و چطور واقعه/حادثه اتفاق افتاده است ؟
٣- چند نفر در فرايند وقوع واقعه/حادثه آسيب ديده اند و وضعيت هر يك چگونه است ؟
٤- آيا فرد يا افرادى نيازمند دريافت امدادرسانى بسيار فورى هستند ؟
٥- آيا نيازى به جابجايى و يا تغيير وضعيت فورى هيچيك از بيماران/مجروحين/مصدومين ميباشد ؟
٦- آيا نيازى به اطلاع رسانى و درخواست كمك و يا اعلان وضعيت اورژانسى ميباشد ؟

در اين ارزيابى منجى/امدادگر به بررسى مواردى ميپردازد كه وقوع و وجود هر يك از آنها ميتواند جان فرد را در زمان كوتاه با خطر جدى و يا مرگ مواجه گرداند. هدف از ارزيابى اوليه انجام يك ارزيابى سريع و دقيق از مواردى است كه ميتواند به سرعت جان فرد را با خطر مرك روبرو نمايد.

مواردى كه ميتوانند به سرعت جان فرد را با خطر مرگ مواجه گردانند عبارتند از: كاهش ميزان سطح هوشيارى و يا بيهوشى ، اختلال و يا انسداد در مجراى تنفس ، مشكلات حاد تنفسى و يا ايست روند تنفس ، اختلال در روند طبيعى ضربان قلب و يا ايست قلب و در نهايت وجود خونريزى شديد (خارجى و يا داخلى) و يا شكستگى هاى شديد.

بنابراين انجام "ارزيابى اوليه" توسط منجى/امدادگر شامل اين موضوعات و آگاهى وى از اين موارد است :
١- ارزيابى و بررسى ميزان سطح هوشيارى.
٢- ارزيابى و بررسى وضعيت مجراى تنفس.
٣- ارزيابى و بررسى روند تنفس.
٤- ارزيابى و بررسى روند ضربان نبض.
٥- ارزيابى و بررسى وجود علائم واضح شوك.
٦- ارزيابى و بررسى وجود خونريزى شديد و يا شكستگى شديد.

در اين ارزيابى منجى/امدادگر پس از اتمام "ارزيابى اوليه" و اطمينان از عدم احتمال خطر بزرگ ، وخامت حال و يا فوت فورى فرد اصولاً به ارزيابى و بررسى موارد موجود و محتمل ديگرى ميپردازد كه وجود آنها ميتواند سلامت فرد را با اختلال و اشكال مواجه نمايد

از ارزيابى جامع بدن براى مصدومين با آسيبهاى چندگانه ، تركيبى و يا احتمال وجود چندين آسيب متعدد پس از وقوع واقعه/حادثه استفاده ميشود. اما در آسيبهاى موضعى و منطقه اى اين ارزيابى دقيق فقط شامل ارزيابى محل آسيب ديده و مناطق اطراف آن بوده و نيازى به ارزيابى جامع و دقيق از سراسر بدن نميباشد. بمانند ديگر موارد فوق حفظ و نگهدارى تمامى اطلاعات مذكور در مكان آبى كاملا لازم بوده و همچنين ميتواند مرجع اطلاعات خوبى براى خدمه اورژانس ، پزشك و تيم درمانگر باشد.

اين موارد بترتيب عبارتند از :
١- انجام مصاحبه با فرد ، همراه و يا همراهان وى براى دريافت و ثبت چگونگى دقيق وقوع واقعه/حادثه ، علائم و نشانه هاى وجود بيمارى ، سابقه سلامتى و پزشكى ، حساسيت احتمالى ، داروى مصرفى ، آخرين وعده غذاى مصرف شده و احتمال وجود ، كيفيت و شدت درد در فرد ميباشد. در اين بخش كليه اطلاعات ارائه شده و بدست آمده ميتواند در فرايند كمكهاى اوليه در محل ، انجام اقدامات لازم توسط خدمه اورژانس و يا در فرايند تشخيص و درمان فرد توسط پزشك و يا گروه درمانگر بسيار مفيد و موثر واقع گردد.

٢- بررسى ، ارزيابى و ثبت كيفيت علائم حياتى شامل : ميزان و سطح هوشيارى ، كيفيت روند تنفس ، كيفيت روند ضربان نبض ، وضعيت و كيفيت پوست شامل : رنگ ، دما و همچنين وضعيتهاى مردمكهاى چشم ها ميباشد. تمامى اطلاعات فوق بايد پس از بررسى در برگه ارزيابى بيمار/مصدوم/مغروق به دقت ثبت شوند تا علاوه بر نگهدارى در مكان آبى اطلاعات مرتبط مذكور به خدمه اورژانس ، پزشك و يا گروه درمانگر ارائه شده تا در فرايند انجام درمان مورد استفاده قرار گيرند. بايد توجه داشت كه ثبت مجدد كيفيت علائم براى فرد بيهوش هر ٥ دقيقه يكبار و براى فرد بهوش هر ١٠ دقيقه يكبار انجام مى پذيرد.

٣- بررسى و ارزيابى جامع اما دقيق بدن و يا محل آسيب ديده و مناطق اطراف آن و ثبت آسيب هاى موجود و يا محتمل مشاهده شده كه بايد بترتيب توالى شامل ارزيابى سر و گردن ، تنه ، پاها و در نهايت دستهاى فرد باشد.

اين بخش در افراد بيهوش و يا با كاهش سطح هوشيارى بلافاصله پس از ارزيابى اوليه و در افراد كاملاً هوشيار و بهوش اصولاً پس از ارزيابى ثانويه انجام گرفته و هدف از آن مراقبت از بيمار/مصدوم/مغروق تا ارجاع وى به پزشك ، اعزام به درمانگاه و يا انتقال به بيمارستان ميباشد.

اين بخش به ترتيب شامل موارد زير است :

١- قرار دادن فرد در "بهترين ، ايمن ترين وضعيت". اين وضعيت ميتواند "از مناسب ترين وضعيت" تا "وضعيت بهبودى" و تا "وضعيت هاى خاص" متغير و متفاوت ميباشد. اصولاً از "مناسب ترين وضعيت ممكن" براى افراد بهوش و از "وضعيت بهبودى" براى افراد بيهوش و يا با كاهش سطح هوشيارى استفاده ميگردد. براى يافتن مناسب ترين وضعيت ميتوان با پرسش از شخص بيمار/مصدوم بهترين و راحت ترين وضعيت قرار گيرى وى را تعيين نمود هرچند بايد در اين مورد ملاحظات ايمنى را نيز در نظر داشت. از "وضعيت هاى خاص" نيز براى شرايط خاص بيماران/مصدومين/مغروقين خاص و بر اساس نيازهاى اختصاصى آنها استفاده ميگردد.
٢- خشك نمودن بدن فرد و گرم نگاه داشتن وى.
٣- ارتباط چشمى و كلامى با فرد براى دادن دلدارى و دلگرمى به وى.
٤- ارزيابى مجدد ميزان سطح هوشيارى ، مجراى تنفس ، روند تنفس ، روند ضربان نبض ، رنگ و دماى پوست و در صورت كنترل خونريزى ارزيابى مجدد از كارآ بودن بانداژ اعمال شده.
٥- تماس با بستگان و يا خويشاوندان فرد براى اطلاع رسانى آنان از وضعيت ، شرايط و مكان حضور فعلى و يا مكان احتمالى ارجاع و يا انتقال فرد.

انواع غریق از نظر ظاهری

غریق ها در شکل ظاهری، گوناگون می باشند که ممکن است به خاطر ترس بیش از حد، تمامی عضلات بدن از کار افتاده باشد و مثل تکه سنگی در آب فرو بروند.
دسته دوم بر اثر خوردن حجم زیادی بیهوش شده عظلات بدن لخت شده و آرام آرام در آب فرو می روند. حمل آن بسیار آسان می باشد و براحتی آن را به سمت خشکی حمل می کنند.
از بدترین شکل غریق، وحشی می باشد که در این حالت غریق به افراد نزدیک به خود حمله کرده و این حالت بر اثر ترس از مرگ روی می دهد که خود و اطرافیان را به قعر آب می کشد و ناجیان با مهارت در امر نجات و با کمک فنون دفاع شخصی این غریق را محکم مهار کرده و با آرامش دادن به وی او را به کنار استخر می کشند که این کار انرژی زیادی را طلب می کند و بسیار دشوار است.
که در این حالت ناجیان غریق ممکن است خود دچار حادثه شوند. غریق های وحشی را از زیر دو کتف گرفته و با شنای پهلو به کنار آب می برند و با کمک همکاران غریق، را از آب بیرون می کشند.
حمل غریق کار دشواری است که در دریا باید به کمک وسایل و ابزار نجات، غریق را بیرون کشید که یکی از این ابزار تخته نجات است که آن را در دست غریق قرار داده و با طناب تخته را می کشند و در صورت شنا در مصافت های طولانی خود ناجی نیز با گرفتن آن استراحت کرده و دوباره شنا می کند و به ساحل می رود.
در استخرها برای حمل غریق نزدیکترین ناجی به سمت غریق شیرجه زده و او را بیرون می کشد حتی اگر ناجی دیگری غریق را ببیند با سوت ناجی نزدیک را خبر می کند تا او غریق را از آب بیرون بکشد.

انواع حمل و نجات فرد غریق

انواع حمل و نجات فرد غریق

حمل غریق به مكان بی خطر

اگر فردی در حال غرق شدن بود ابتدا سعی می كنیم از وسایل كمكی استفاده كنیم اما اگر فاصله ما از غریق دور بود با پرش پای باز و شنای كرال سینه خود را به او می رسانیم.

نکاتی مهمی که در ارتباط با کمک های اولیه و فوریت های امداد بعنوان یک منجی غریق و یا امدادگر باید به آنها توجه داشت

  • کلیه  خدمات و عملکرد امدادگران و منجیان باید منطبق بر استاندارد های شناخته شده مرجعی باشند که تحت نظارت آن آموزش دیده و مشغول به کار هستند.
  • منجیان و امدادگران از نظر قانونی و بنابر وظیفه حرفه ای به هیچ وجه حق تجویز دارو و خوراندن و یا نوشاندن دارو به مصدوم، مجروح ساختن مصدوم و یا هر عملی را که خارج از حیطه وظایف حرفه ای آنان است را ندارند.
  • کلیه خدمات و عملکرد انجام شده توسط منجیان و امداد گران باید با دقت بالا و کیفیت کاملا مناسب ارائه شود.
  • کلیه امدادگران و منجیان در هنگام ارائه خدمات خود ملزم به رعایت کامل اصول اخلاقی و در نظر گرفتن رابطه سالم انسانی هستند.
  • کلیه عملکرد منجیان و امدادگران باید بدور از هرگونه منافع مالی ، قصد و یا غرض خاص بوده و در آن فقط باید به نجات جان مصدوم و بدور از هرگونه قصد و غرض دیگر اهتمام ورزیده شود.
  • منجیان و امدادگران فقط به عنوان یک امدادگر، مسئول و هیچ گونه نقشی به عنوان پزشک و یا هر گونه پرسنل حرفه ای بیمارستان به عهده ندارند نقش آنان فقط بر طبق شرح وظیفه حرفه ای آنان و در مقام یک منجی و امدادگر است.
  • منابع آموزشی مورد استفاده منجیان و امدادگران فقط به عنوان منبع آموزشی و محل رجوع و دریافت اطلاعات مربوط بوده و بدیهی است که تمامی مصدومین و مغروغین که نیازمند دریافت خدمات پزشکی هستند بایستی به مراکز معتبر درمانی ، پزشکان و خدمه حرفه ای بیمارستانی ارجاع شوند

انواع روش های ورود به آب

ورود به آب در حالت نشسته

ورود به آب از بلندی به حالت پرش

دویدن و ورود به آب (معمولا در سواحل دریا)

شیوه های نجات و نزدیکی به غریق

بهترین شیوه نزدیکی به غریق با استفاده از شنای قورباغه و کرال سینه سربالاست. برای مسافت های کوتاه منجی غریق باید تیوب نجات را زیر بازوان خود قرار دهد و برای مسافت های طولانی تر تیوب نجات را به همراه خود بکشد.

در کناره ی استخر با دراز کردن تیوب و یا میله فلزی غریق را نجات دهید.
غریق به دلیل ترس از غرق شدن به احتمال زیاد میله نجات را محکم به سمت خود بکشد. پس مواظب باشید

هنگامی که داخل آب هستید می توانید با انداختن و فرستادن میله نجات به سمت غریق به وی کمک کنید تا میله را گرفته و سپس وی را به سمت لبه استخر ببرید

می توان با پرتاب حلقه شناور یا حلقه نجات نیز اقدام به نجات غریق کرد. پایتان را بر روی انتهای طناب بگذارید تا تصادفاً آن را در آب نیندازید.
حلقه را نزدیک به قربانی پرتاب کنید اما او را مستقیماً هدف قرار ندهید

نجات از پشت

دست ها را قفل و غریق را به حالت افقی در آورید

به هیج وجه اجازه ندهید غریق به جلو برگردد

وزن غریق را روی تیوب نجات بندازید.

با زدن پای پشت مقدماتی غریق را حمل کنید.

نجات از جلو

از جلو به غریق نزدیک شوید. با دست غالب (راست) دست مخالف غریق را از روبرو بگیرید.

دست غریق را چرخانده و به سرعت به سمت خود بکشید تا صورت وی به سمت بالا برگردد

با دست دیگر تیوپ را به زیر کتف و بهترین مکان پشت کمر غریق ثابت نگه دارید

دستهای خود را از زیر بغل های غریق رد کرده و با دست خود سر وی را ثابت نگه دارید.

نجات از نزدیک

از پشت به غریق نزدیک شوید. دستان خود را از زیر کتف غریق رد کنید و تیوپ نجات را پشت کتف وی نگه دارید و او را برگردانید

برای جلوگیری از صدمه به سر غریق دستان خود را به دو سمت سر وی ثابت نگه دارید و سر خود را به یک سمت غریق برده تا آسیب نبینید.

مطمئن باشید که سر غریق ثابت باشد. دستان خود را از زیر کتف وی رد کنید و او را به نزدیک استخر یا ساحل ببرید

نجات در عمق کم

بدون درآوردن تیوپ نجات، پایین رفته و غریق را با دست غالب (راست) بگیرید

اگر صورت غریق به سمت پایین بود، آنرا چرخانده و به سمت بالا بیاورید

اگر احتمال شکستگی و آسیب نخاعی می دهید، عملیات backboarding را انجام دهید

در نهایت تیوپ نجات را زیر کتف و یا کمر فرد قرار داده و وی را از استخر خارج نمایید.

نجات از جلو و کنار

با هل دادن تیوب نجات به سمت غریق در حالی که طناب در دست منجی غریق است. ازغریق بخواهید که پا بزند یا خودتان غریق را بکشید.

میله نجات را بین خود و غریق نگه دارید و مراقب سر خود باشید و آنرا کنار سر غریق با فاصله نگه دارید و اجازه برگشتن غریق را ندهید.

حفظ جان شما اولویت دارد. اگر احساس می‌کنید زندگی خودتان در خطر است، از موقعیت خارج شوید و اوضاع را دوباره ارزیابی کنید و راه مطمئن تری برای نجات پیدا کنید.

  • در حالت ایستاده در ساحل یا لبه استخر اقدام به دسترسی به قربانی نکنید چون ممکن است خودتان نیز کشیده شده و به آب بیفتید.
  • تنها در شرایطی وارد آب شوید که هیچ راهی برای این که چیزی برای قربانی بفرستید تا بگیرد و او را بکشید وجود نداشته باشد. در آب قرار گرفتن در کنار کسی که دچار وحشت شده (مانند فرد در حال غرق شدن)، ممکن است برای هر دوی شما نتایج مرگباری داشته باشد.
  • اگر فرد دچار وحشت شده، مطمئن‌ترین راه این است که او را از پشت بگیرید. اگر سعی کنید از جلو او را بگیرید ممکن است خیلی محکم شما را بگیرد (در این صورت دیگر نمی‌توانید شنا کنید) و بنابراین هردویتان زیر آب کشیده می‌شوید. بهترین راه این است که از پشت ، از شانه یا موهای او بگیرید. دستان او را نگیرید.

تجهیزات نجات یا حمل غریق

مهمترین تجهیزات نجات در دریا و استخر

همانطور که شاهد هستیم ورزش شنا به دلیل خواص بسیار آن به ورزشی پر طرفدار تبدیل شده و با فراهم آمدن اماکن آبی متعدد و وجود سواحل دریایی این ورزش پذیرای عموم مردم است ، ولیکن در عین مفید بودن این ورزش خطرات و تهدیداتی برای مراجعین وجود دارد که با توجه به پذیرش کلیه اقشار در این اماکن باید بر لزوم پیشگیری و افزایش سطح آگاهی و دانش فنی خود برآییم .
تجهیزاتی که در سایت گردآوری شده کلی ترین مواردی است که در اماکن عمومی و مراکز پیش بیمارستانی استفاده می شود لذا از کلیه مسئولین و مدیران اماکن آبی تقاضامندم نسبت به تهیه و استقرار آنها در اماکن تحت پوشش اقدام نمایند تا امنیت بیشتری را برای مراجعین ایجاد نماییم .
کلیه موارد مطرح شده به صورت اجمالی بوده و استفاده از تجهیزات فوق نیازمند اندکی آموزش عملی می باشد که با مراجعه به مراکز آموزشی و امدادی می توان آنها را فرا گرفت .

تجهیزات نجات

null

تیوب نجات Rescue Tube

بند تیوب نجات را بر روی شانه و گردن نگه دارید در هنگام نشستن روی صندلی نجات غریق تیوب نجات را دور ران و در حالت ایستاده دور شکم نگه دارید.

null

عصای نجات یا میله آلومینیومی نجات

عصای نجات ابزاری بلند و فلزی است که یک سر آن خمیدگی قلاب مانند دارد که به عنوان دستگیره برای گرفتن قربانی می‌توان از آن استفاده کرد یا در شرایطی که قربانی نمی‌تواند خودش عصا را بگیرد، آن را دور بدن قربانی قرار داده و او را بیرون می‌کشیم. بسیاری از استخرها و حوضچه‌ها چنین ابزاری دارند. کمی عقب تر از لبه استخر بایستید. برای کشیدن قربانی، پاهایتان را محکم بر زمین بگذارید. فاصله‌تان از لبه استخر باید به اندازه‌ای باشد که خطر افتادن خودتان در آب وجود نداشته باشد.

null

قایقهای ناجی

قایقهای ناجی ( Rescue ) برای نجات افرادی که در وضعیت اضطراری به دریا افتاده و به منظور انتقال آنها به کشتی و یا به عنوان قایق سرگروه برای کشیدن سایر قایق ها طراحی و ساخته شده اند . ناجی ها به شکلی طراحی شده اند که در ظرف چند دقیقه می توان آنها را از کشتی به آب انداخته و به کمک افراد در آب شتافت و یا جهت یدک کشیدن قایق های نجات بادی از آنها استفاده کرد. طول آنها کمتر از 3/8 متر و بیش از 8/5 متر نمی باشد توانایی حمل 5 نفر به صورت نشسته و یک مجروح به صورت دراز کش را دارد

null

لایف رافت Life Raft

هر لایف رافت باید به نحوی ساخته شود که کاملا پر باد و شناور شده و چادرش ( Canopy) افراشته گردد و در پهنه دریا تعادل داشته باشد. شرایط لایف رافت باید به نحوی باشد که بتوان آن را از ارتفاع 18 متری ( 60 پا ) بدون آنکه خود و تجهیزاتش آسیب ببیند , به آب انداخت اگر فرض بر این باشد که قایق در ارتفاع بیش از 18 متر جای داده شود باید از نوعی باشد که آزمایش سقوط ( Drop Test) از ارتفاعی معدل محلی که در آن جا خواهد گرفت در موردش اعمال شده باشد. لایف رافت باید مجهز به چادری باشد که به طور خودکار به محض اینکه تیوپهای لایف رافت پر از گاز شد باز گردد این چادر باید سرنشینان لایف رافت را در برابر هوای نامساعد محافظت کند.

null

حلقه شناور The ring buoy

بويه نجات متشکل از يک حلقه نجات معمولی که با يک چراغ علامت گذار( مارکر ) به آن متصل میباشد.حلقه نجات به شکل حلقه از جنس چوب پنبه فشرده يک دست بدون پرز, پوشيده از برزنت رنگ شده،با وزن کمتر از هفت و نيم کيلو ساخته شده است. اين حلقه طوری طراحی شده که بتواند در مدت بيست و چهار ساعت شانزده کيلو وزن را تحمل کند. برای مشخص شدن از راه دور دارای رنگ نارنجی است.

null

تخته شناور

تخته شناور با طنابی به منجی غریق متصل است و منجی حین شنا آنرا دنبال خود می کشاند تا به غریق نزدیک شود و آنرا به غریق دهد و سپس با همان طناب غریق را به جای امن منتقل کند.

null

جلیقه نجات

جلیقه های نجات مهم ترین جزء وسایل نجات بوده و بعد از قایق نجات مطمئن ترین وسیله حفاظت در آب می باشد - برابر مقررات جلیقه نجات مجهز به چراغ ( که معمولا با باطری آب شور کار می کنند ) باشد این باطری باید حداقل 8 ساعت کار کند. - دارای سوت و نوارهای منعکس کننده نور باشد. - طوری ساخته شده باشد که میزان شناوری آن بعد از 24 ساعت در آب شیرین بیش از 5% کاهش نیابد. - به نحوی باشد که توسط یک نفر بدون کمک دیگران در مدت یک دقیقه پوشیده شود. - به نحوی باشد که یک نفر بتواند با استفاده از آن ارتفاع حداقل 4/5 متری به داخل آب بپرد بدون صدمه ای به وی بزند و یا اینکه جلیقه نجات صدمه ببیند.

null

وسایل نجات شناور Buoyand Apparatus

شناور که در اشکال مختلف از چوب یا فلز ساخته میشوند و در روی کشتیها و قایقهای تفریحی مورد استفاده قرار میگیرند. این وسایل برای شناور ماندن و حفظ تعادل در دریا باید وزنی کمتر از 200 کیلو داشته باشند تا در مواقع اضطراری جهت نجات نفرات به آب انداخته شوند. کشتیها گاهی این وسایل را برای بیست و پنج درصد کل پرسنل خود به همراه دارند.

تجهیزات امدادی

null

ایموبیلایزر یا فیکس کننده سر Immobilizer

بر روی بک برد نصب شده و سر و گردن را با آن روی بک برد ثابت می کنند .همیشه در صدمات سرو گردن و تروماهای متعدد بایستی ابتدا سر مصدوم بر روی بک برد ثابت گردد و سپس بیمار را انتقال داد یا جابجا نمود .

null

لوله اوروفارنژیال : ایروی دهانی Airway

لوله هوایی اوروفارنژیال که لوله هوایی دهانی خوانده می شود یک وسیله هلالی از جنس پلاستیک سفت یا لاستیک است که زبان را دور از قسمت عقبی راه هوایی نگاه می دارد . این وسیله امکان ساکشن ترشحات را نیز فراهم می کند . بیمار باید کاملاً بی هوش باشد . این وسیله را در بیماري که پاسخگو بوده یا رفلکس عق زدن دارد بکار نبرید . زیرا باعث استفراغ و اسپاسم طناب صوتی می شود.

null

تخته پشتی بلند ( بک بورد Back board)

وسیله استاندارد کاربردي در هر گونه وسیله نقلیه اورژانس و یا اماکن درمانی و اماکن ورزشی تخته پشتی است. این وسیله می تواند به عنوان ثابت نگه دارنده ستون فقرات ، بیمار را از سطوح ناهموار حفظ کند . نوارها و ثابت کننده هاي سر نیز بر روي آن نصب شده و دربی حرکت کردن سر و گردن موثر می باشند. ساخته شده است که هر کدام از آنها (short) و کوتاه (long) در حال حاضر انواع مختلف تخته پشتی بلند داراي کاربرد خاص خود می باشد . این تخت ها از پلاستیک یا مواد ترکیبی ساخته می شوند و داراي دستگیره هایی در قالب خود هستند .

null

برانکارد قابل انعطاف

برانکارد قابل انعطاف نوعی وسیله ویژه انتقال است که از پارچه یا مواد قابل انعطاف ساخته شده است . این برانکارد در هر طرف 4 دسته بزرگ جهت بلند کردن و حمل بیمار دارد . این وسیله برای حمل بیمار در راهرو های تنگ و باریک مفید است به شرط آنکه حفظ حالت خاص (پوزیشن) برای بیمار ضروری نباشد .

نکته: همیشه لوله هوایی مناسب را از لحاظ اندازه انتخاب کنید . با گذاشتن لوله هوایی درکنار صورت بیمار اندازه آن را تعیین کنید . اندازه گیری مناسب لوله هوایی به صورت تعیین فاصله بین دندانهای پیش تا زاویه فک است . بنابراین
وقتی اندازه مناسب است که سر لوله هوایی بر روی دندان ها و قسمت انتهایی آن در سطح زاویه فک خواهد بود .

روش های گذاشتن لوله هوایی دهانی:

1- لوله هوایی را طوری وارد دهان می کنیم که سر آن رو به بالا (سقف دهان) و حالت خمیده آن رو به پایین باشد پس از اینکه لوله هوایی در تماس با کام نرم در قسمت خلفی سقف دهان قرار گرفت به آرامی به آن را 180 درجه می چرخانیم تا سر پهن لوله هوایی روی دندانهای پیشین بیمار قرار گیرد . پس از گذاشتن لوله هوایی حالت سرعقب چانه بالا را حفظ کنید.
2- می توان لوله هوایی را از گوشه دهان بصورت یکطرفه وارد نموده و حین جلو بردن 90 درجه آن را چرخاند.
3- با استفاده از آبسلانگ : با گذاشتن آبسلانگ (چوب معاینه) روی قاعده زبان و فشار به سمت جلو و پایین می توان لوله هوایی را در محل قرار داد . این روش برای گذاشتن لوله هوایی دهان در کودك و شیرخواران ارجح می باشد.

null

پیچ دهان باز کن

وسیله ای ایمن جهت باز کردن فک قفل شده و باز شدن راه هوایی در زمانیکه فک تحتانی در اثر اسپاسم قفل شده است.بدلیل خطر آسیب به دندانهای بیمار این وسیله را با احتیاط بکار ببرید

null

ساکشن دستی و پرتال

ساکشن وسیله ای است جهت پاك کردن دهان و راه هوایی از ترشحات ( آب دهان ، استفراغ و خون). قدرت دستگاههای ساکشن قابل حمل با نیروی الکتریکی ، اکسیژن ، هوا یا بصورت دستی تأمین می شود .این ساکشن جهت بردن بر بالین بیمار و جایی که دسترسی به ساکشن مرکزی امکان ندارد ، مناسب می باشد. دستگاه های ساکشن دستی به نحوه موثری می توانند مواد درشت و سنگین مانند تکه های استفراغ را خارج نمایند

null

احیا کننده دستی یا آمبو بگ

احیا کننده دستی یا آمبو بگ به منظور ایجاد تنفس مصنوعی برای بیمارانی که دچار مشکل تنفسی هستند و یا به هر دلیلی امکان تنفس طبیعی ندارند بکار می رود در دو اندازه بزرگسالان و اطفال موجود است .این وسیله را می توان به ماسک صورت یا لوله تراشه بیمار به واسطه کانکتور وصل کرد.

null

کپسول اکسیژن و مانومتر : Oxygen –Manometer

این کپسول دارای اکسیژن فشرده است که فشار داخل آن حدود 50- 100 اتمسفر می باشد . مانومتر علاوه بر اینکه فشار داخل کپسول را نشان می دهد عمل کاهش فشار را تا حد طبیعی انجام می دهد . از طرفی حجم اکسیژن خروجی در دقیقه را نشان داده و اکسیژن را مرطوب می کند. بستن مانومتر روی کپسول باید به آرامی و دقت انجام شود و هرگز اتصالات و شیر اکسیژن را روغن نزنید زیرا مجاورت روغن با اکسیژن باعث انفجار می گردد . .آب مورد استفاده در مانومتر باید آب مقطر باشد تا از رسوب مواد آهکی روی جدار محفظه جلوگیری شود . اکسیژن را می توان از طریق ماسک اکسیژن یا سوند اکسیژن برای بیمار تجویز کرد.

روش ساکشن کردن :

پس از انتخاب سر ساکشن مناسب و تنظیم میزان مکش دستگاه نوك لوله را وارد دهان یا بینی بیمار کرده و آنرا از یک سو به سوی دیگر ببرید تا مواد غذایی و ترشحات از دهان پاك شوند . هر بار ساکشن کردن در بزرگسالان نباید
بیش از 15 ثانیه طول بکشد(بدلیل مکش اکسیژن داخل ریه ها ) این کار را در کودکان و شیرخواران در دوره های کوتاهتر و در حدود 5 ثانیه انجام دهید . در صورت لزوم لوله را با آب (سرم شستشو) تمیز کنید تا از انسداد لوله بر اثر مواد خشک و بزرگ پیشگیری شود.

نکات ویژه هنگام ساکشن کردن:

اگر بیمار استفراغ یا ترشحاتی دارد که با ساکشن کردن نمی توان به سهولت و با سرعت آنها را خارج نمود باید بیمار را به پهلو چرخانده و با استفاده از حرکات جارویی انگشتان مواد غذایی را از دهان بیرون آورید.
اگر سرعت تولید ترشحات کف آلود بیمار برابر با سرعت حذف آنها توسط ساکشن باشد 15 ثانیه بیمار را ساکشن نموده و به مدت 2 دقیقه بیمار را ونتیله ( دادن اکسیژن ) کنید.
طی ساکشن هوای باقیمانده در ریه ها در فواصل بین تنفس حذف می شود . این کار باعث کاهش سریع سطح اکسیژن می گردد . بنابراین پس از هر بار ساکشن بیمار را ونتیله کنید.
تحریک پشت حلق با کانتر ساکشن نیز می تواند باعث افت ضربان قلب به خصوص در کودکان و شیرخواران گردد.
در بزرگسالان طی ساکشن ممکن است افزایش ضربان قلب کاهش ضربان یا آریتمی داشته باشیم.

دیده بانی در استخر و دریا

دیده بانی در استخر و دریا

وظیفه یك نجات غریق در كنار استخر یا در محیط مشخص شده در كنار دریا امر دیدبانی است. بدین گونه كه در صورت مشاهده خطر سریعا تذكر داده و شناگر را از خطری كه تهدیدش می كند آگاه سازد. همچنین در صورت مشاهده غریق سریعا عكس العمل نشان داده و او را از محدوده خطر دور كند و این عمل می تواند با امكانات و وسایلی كه در اختیار نجات غریق بوده و یا توسط خود نجات غریق انجام گیرد.

با دید صحیح و مناسب در این كار می توان خطرات را به حداقل رساند و شناگران می توانند در محیطی امن مشغول تفریح و شنا باشند

البته روش چیدمان ناجیان غریق در كنار استخرها و نشستن آنان در سكوهای بلندی كه در كنار استخرها تعبیه شده اند بسیار حائز اهمیت می باشد. به طوری كه ناجیان هر كدام قسمتی را كه مشرف به آنها می باشد تحت نظر می گیرند و سر ناجی نیز به كلیه ناجیان نظارت داشته و تمامی محیط استخر را در كنار دیواره استخر بررسی كرده و در اطراف استخر گشت می زند تا در صورت بروز حادثه ای كه از دید ناجیان خارج بوده همكاران را مطلع كرده و به آن رسیدگی كنند.

پیشگیری از حوادث در نجات غریق

پیشگیری از سانحه و حوادث

انسان در طول زندگی با حوادث گوناگونی مواجه می شود كه خطرات جانی و مالی بسیاری را برای انسان به همراه دارد.

تعدادی از این حوادث به صورت طبیعی برای انسان و موجودات دیگر روی می دهد كه عبارتنداز سیل، زلزله، بهمن، آتش فشان رعد و برق، سونامی، طوفان و ... اما حوادث گوناگونی هم وجود دارد كه علل وقوع آن انسان می باشد كه بسیاری از آنها بدلیل ایجاد تكنولوژی و پیشرفت آن روی می دهد كه بر اساس بی دقتی، بی احتیاطی و مسائل دیگری روی می دهد.

یكی دیگر از این حوادث كه هم وابسته به تكنولوژی است و هم می تواند بر اثر سوانح طبیعی روی دهد غرق شدن است، غرق شدن ممكن است بر اثر سیل یا افتادن انسانها یا حیوانات در رودخانه و دریا باشد و یا ممكن است در استخرهای تفریحی یا صنعتی باشد. هدف این است كه اطلاعات ناجیان غریق و امدادگران در مورد نجات انسانها در آب و خفگی از وجود نداشتن اكسیژن و همچنین امداد رسانی به مصدومین در حوادث مختلف را بالا ببرد.

نوع وقوع حادثه :

در بعضی حوادث اشخاص ناخواسته و در شرایط اضطراری دچار سانحه می شوند ممكن است براثر آمدن سیل خانه، ماشین، حیوانات و سكنه آن دچار غرق شدگی شوند، كه نحوه امدادرسانی به آنها بسیار دشوار است و باید با امكانات و وسایل پیشرفته از جمله هلیك و پترنجات، سبد حمل نفرات مصدوم، طناب و وسایل فرود و صعود استفاده كرد كه نیاز به كمك دسته جمعی با نفرات بالا این عمل را انجام داد كه بسته به شرایط محیط انجام این عمل نجات متفاوت است اما در غرق شدن افراد درون دریا نیاز به قایق های نجات نیز می باشد كه كمك رسانی با افراد بیشتری امكان پذیر است.
در غرق شدگی در استخرها و منابع روباز این عمل می تواند توسط یك یا چند نفر انجام شود كه این نیز بسته به تعداد غریق متفاوت است.

در شهرها برای ایجاد مكانهای تفریحی و ورزشی ساخت استخرها و مجموعه های آبی رواج یافته است كه توسط افراد متخصص در این زمینه طراحی می شود.
این مجموعه ها دارای قسمت های مختلفی است: محدوده اصلی استخر كه آب در آن ریخته می شود، محوطه دور استخر، حوضچه ضد عفونی (حوضچه كلر)، محل نصب دوشها، محل قرار گرفتن سالن جكوزی، سونای خشك و بخار و سرویسهای بهداشتی از آن جمله اند. از لحظه ای كه شما وارد مجموعه این چنینی می شوید با علائم و تابلوهای راهنما كلیه مكانها مشخص می شود بطوریكه شما بتوانید از امكانات داخل مجموعه استفاده بهینه را ببرید.
نصب دوشهای آب سرد در كنار محوطه های سونا امری لازم و ضروری است كه برای جلوگیری از افت فشار و بیهوشی افرادی كه مدت طولانی در این مكان باقی می ماند تعبیه می شود.
كف تمام ساختمان باید از سنگها و موادی استفاده شود كه از سرخوردگی جلوگیری شود.

یكی از حوادثی كه در این مجموعه ها رخ می دهد این است كه بعد از مرطوب شدن این سطوح متقاضیان دچار سانحه شده و قسمت هایی از بدن آسیب دیده، پاره شده و یا دچار شكستگی استخوانهای مختلف بدن از جمله : لگن، ستون فقرات، دستها و جمجمه سر می شوند كه این حوادث می تواند فرد را دچار صدمات جبران ناپذیری از جمله قطع نخاع و در نهایت مرگ كند كه با وسایل و امكانات بسیار ساده ای می توان از این امر جلوگیری به عمل آورد، به این صورت كه از سنگ های آج دار در كلیه كف پوشهای یك مجموعه آبی استفاده كرد یا از كاشیهای كوچك مربع یا شش ضلعی كه ضلع هر یك از آنها از 3 سانتیمتری تجاوز نمی كند استفاده كرد. در محوطه بیرون از استخر ها، راهروها، سالن های استراحت، آفتاب گیر و مكانهای غذاخوری، سرویس های بهداشتی و زیر دوشها باید از دمپایی استفاده كرد و دركنار محدوده آب از كف پوشهای لاستیكی و پلاستیكی استفاده شود كه امنیت جان شناگران در بیرون از آب نیز تامین باشد.

نكته اصلی این است كه طراحی استخرها به گونه ای باشد كه قسمت كم عمق و عمیق مشخص شده باشد كه توسط طناب های مختلف از هم جدا شده و به گرداگرد این طنابها كپسول از جنس پلاستیكی وجود دارد تا طناب را روی سطح آب معلق نگه دارد. همچنین با نصب علائم و تابلوها قسمت كم عمق و عمیق را مشخص كرده و عمق هر قسمت از استخر بر حسب متراژ واقعی آن روی تابلوها یا دیواره استخر نوشته تا شناگران از شرایط منطقه ای كه در آن شنا می كنند مطلع گردند و در ضمن ناجیان غریق با اطلاع رسانی و دادن هشدارهای لازم به متقاضیان از وقوع حوادث جلوگیری كنند كه حتی تذكری كوچك می تواند از سانحه جبران ناپذیری جلوگیری به عمل آورد.

مدارک و آزمون های نجات غریق بین المللی I.L.S

مواد شرکت در آزمون نجات غریق

  • ۴۰۰ متر شنای کرال سینه/ ۸ دقیقه آقایان و ۸:۳۰ دقیقه بانوان
  • ۱۰۰ متر شنای قورباغه/ ۱:۴۵ دقیقه آقایان و ۲:۰۰ دقیقه بانوان
  • ۵۰ متر شنای کرال سینه سربالا/ ۱:۰۰ دقیقه آقایان و ۱:۱۰ دقیقه بانوان
  • ۳:۰۰ دقیقه پای دوچرخه/ ۲ دقیقه کامل (دست و پا) و ۱ دقیقه بدون استفاده از دست
  • ۵۰ متر شنای پهلوی کامل (با استفاده از دست و پا)/ ۲۵ متر از هر طرف
  • ۵۰ متر شنای پشت مقدماتی/ ۲۵ متر کامل (با دست و پا) و ۲۵ متر بدون دست
  • ۲۰ متر شنای قورباغه سربالا- غوص عمود در عمق ۳ متر و برداشتن وزنه (۱۵ کیلوگرمی آقایان و ۱۰ کیلوگرمی بانوان) و صعود به سطح آب و سپس حمل وزنه برای ۵ متر و قرار دادن در لبه استخر
  • از تاریخ صدور کارت نجات غریق درجه دو آنها ٢ سال گذشته باشد.
  • ارائه دو برگ اصل وکپی آمادگی که دومین برگه مربوط به همان سال شرکت در دوره باشد.
  • فتوکپی کارت نجات غریق
  • فتوکپی شناسنامه و کارت ملی
  • اصل و فتوکپی پایان خدمت یا اشتغال به تحصیل برای آقایان
  • یک قطعه عکس ٤× ٣ (بانوان فقط سیاه و سفید و بدون آرایش)
  • اصل وفتوکپی مدرک تحصیلی حداقل دیپلم
  • گواهی سلامتی پزشکی
  • اصل و کپی بیمه ورزشی

مدارک و آزمون های نجات غریق درجه 1 و 2

مواد شرکت در آزمون نجات غریق

توجه شود که لازم است متقاضیان گواهینامه درجه یک در دوره آموزش 60 ساعته نجات غریق مربوطه که شامل سه مرحله آزمون ورودی، آموزش نظری و عملی نجات غریق و آزمون نهایی است؛ شرکت کنند.

همچنین متقاضیان گواهینامه درجه یک می بایست شش سال از دریافت گواهینامه درجه دو آنها گذشته باشد و در این شش سال به صورت منجی فعال کار کرده باشند(ارائه شش برگه آمادگی منجی درجه دو الزامی است ) در آیین نامه کامل شرح امتحان ورودی آمده است.

مواد آزمون پایان دوره آموزش نجات غریق درجه یک (استخر ، آبهای ساکن)

شرح عملیات

مهارتها در آب

شنا روی سینه

سرعت : 50 متر سر بالای آب در کمتر از 50 ثانیه (آقایان) 60 ثانیه (خانمها)

استقامت: 300 متر بدون پای غواصی در کمتر از 6 دقیقه (آقایان) 7 دقیقه ( خانمها)

شنا (زیر آب)

25 متر زیر آب و برداشتن سه شیء به فاصله 5 متر از یکدیگر بطوریکه یکی از آنها در عمیقترین قسمت استخر باشد.

عملیات نجات

ورود صحیح به آب، 25 متر شنای آزاد(سر بالای آب)، غوص به عمق بیش از 1.5 متر، برداشتن غریق و حمل آن به فاصله 25 مترتا کنار استخر ، بیرون آوردن غریق از آب، ( زمان برای اجرای عملیات کمتر از دو دقیقه)

کاربرد وسایل نجات

نمایش عملی کاربرد وسایل و تجهیزات نجات از قبیل : گوی، حلقه، میله و توپ نجات ، طناب ، کمربند وغیره

مهارتها در خشکی

روشهای حمل

نمایش عملی بلند کردن یک مصدوم و حمل به مسافت 25 متر

کاربرد وسایل نجات

نمایش عملی پرتاب وسیله نجات بفاصله 10 متر برای نجات مصدوم

اقدامات فوریتهای نجات

عملیات حیات بخشی

نمایش و اجرای عملیات حیات بخش (یک و یا دو نفره) برای گروه های سنی ( بالغ /خردسال / نوزاد) مورد تایید و توصیه ILS

کمک های اولیه

نمایش مهار خون ریزی و بستن شریان

امتحان نظری

جنبه های پزشکی

امتحان شفاهی/کتبی از تمام مواد دوره شامل: دستگاههای تنفسی و گردش خون (فیزیولوژی) ، مشکلات ناشی از سرما و گرما، تنگی نفس، تشنج و ...

طرح اضطراری

برای مثال: مراقبت و نظارت، مدیریت سانحه

ملاحظات ویژه

وسایل خاص

صدمات ستون فقرات، دستگاه اکسیژن

خصوصیات آبی

امتحان شفاهی در موارد:عمق آب، ورود به آب از ارتفاع ، حرکت آب، کیفیت آب ، استخرهای تفریحی، سونا و غیره

بخش ۳ آیین نامه به نحوه آموزش منجیان غریق در رده های مختلف، موارد آزمونهای اولیه ، آموزش مدیران اماکن شنا می پردازد. کسانی که علاقه مند یادگیری این فنون هستند و یا کسانی که مایل به کار در زمینه مدیریت اماکن شنا را دارند می توانند به مراجعه به متن کامل آیین نامه از آن آگاه گردند.

موارد آزمون منجی غریق نجات درجه دو استخر و دریا به صورت مختصر در زیر آمده است

توجه شود که لازم است متقاضیان گواهینامه درجه دو یا یک در دوره آموزش۶۰ ساعته نجات غریق مربوطه که شامل سه مرحله آزمون ورودی، آموزش نظری و عملی نجات غریق و آزمون نهایی است؛ شرکت کنند. در آیین نامه کامل شرح مواد آموزشی و امتحان ورودی آمده است.

مواد آزمون پایان دوره آموزش نجات غریق درجه دو (استخر ، آبهای ساکن و دریا)

شرح عملیات

مهارتها در آب

شنا روی سینه

سرعت : 100 متر در کمتر از 1.30 دقیقه (آقایان) 2 دقیقه (خانمها)

استقامت: 300 متر با پای غواصی در کمتر از 4.30 دقیقه (آقایان) 5 دقیقه ( خانمها)

فنون

نمایش نزدیک شدن به طور صحیح به غریق

اجرای سه نوع فن رهایی نمایش سه نوع مختلف

حمل غریق به مسافت 25 متر

عملیات نجات

ورود صحیح به آب، 25 متر شنای آزاد، غوص به عمق بیش از 1.5 متر، برداشتن غریق و یا آدمک و حمل آن به فاصله 25 متر

بیرون آوردن غریق و یا آدمک از آب، اجرای صحیح حیات بخشی (CPR) بروی آدمک یا غریق ( در کمتر از سه دقیقه)

مهارتها در خشکی

کاربرد وسایل نجات

نمایش عملی کاربرد وسایل و تجهیزات نجات از قبیل : گوی، حلقه، میله و توپ نجات ، طناب ، کمربند وغیره

اقدامات فوریتهای نجات

عملیات حیات بخشی

استفاده از تجهیزات برای اجرای عملیات حیات بخش نمایش دادن و اجرای عملیات جیات بخشی (CPR) یک و یا دو نفره برای گروه های سنی ( نوزاد / خردسال/ بالغ)

کمک های اولیه

نمایش و اجرای کمک های اولیه

امتحان نظری

امتحان شفاهی / کتبی از تمام مواد دوره

استخر / تعریف / شرایط و انواع آن

تاریخچه استخر و سازه های آبی

استخر سازه ای مصنوعی است که مانند بک مخزن سرباز آب مورد نیازی که برای مقاصد مختلف مورد استفاده قرار می گیرد را در خود نگه می دارد.استخرهای شنای امروزی تقریبا از اواسط قرن نوزدهم در میان مردم جای خود را باز کرد.

در روم و یونان باستان از استخرهای مصنوعی برای مقاصد ورزشی و نظامی و به منظور آموزش مهارت های آبی استفاده می شد.
فرهنگ واژگان فارسی نیز استخر به معنی آبگیر ،تالاب و حوض بزرگی که آب بسیار در آن جمع می شود آمده است

در سال 1896 پس از شروع بازی های المپیک به شیوه ای نوین و برکزاری مسابقات شنا بود که طراحی و ساخت استخرهای شنا به سرعت رشد کرد و به تدریج استخرها شنای عمومی در شهرهای مختلف جهان ساخته شد.پس از جنگ جهانی اول بود که رغبت عمومی برای برگزاری مسابقات شنا بیشتر شد .در این میان،استانداردهای مرتبط با استخرها نیز تدوین و منتشر شد و ضرورت آموزش صحیح فنون شنا اهمیت دو چندان پیدا کرد..

انواع استخر

این دسته از استخرها در شهرهای ساحلی و در کنار اقیانوس ها یا دریاها ساخته می شوند.

آب مورد نیاز این استخرها به وسیله جزر و مد آب در طول شبانه روز تامین می شود.

آب اضافی نیز از دیواره استخر سرریز نموده و به دریا می ریزد.

استخرهای عمومی اغلب زیر مجموعه ای از مراکز ورزشی هستند که در آنها قسمت های مختلفی مانند استخر آب گرم،استخر سرپوشیده،استخر سرباز،استخر کودکان و غیره در نظر گرفته می شود.

استخرهای سرباز معمولا در مناطق گرمسیر مورد استفاده قرار می گیرند.

در استخرهای بزرگ و عمیق معمولا سکوی شیرجه در نظر گرفته می شود.البته سکوی شیرجه تنها باید در استخرهای با عمق کافی تعبیه شود،به طوری که شیرجه زدن افراد خطری را برای آنها ایجاد نکند.

به طور کلی ،ابعاد استخرهای خصوصی کوچکتر از استخرهای عمومی در نظر گرفته می شود.استخرهای خصوصی یا خانگی معمولا در ابعاد m*9.6m (16ft*320ft) 4.8تاm*12m (20ft*40ft) 6 ساخته می شوند،در حالی که استخرهای عمومی معمولا ازm(82ft) 25کمتر نیست.
استخرهای خصوصی را می توان در دو نوع دائمی و یا موقتی ساخت.استخرهای موقتی که پایین تر از سطح زمین قرار می گیرند را می توان در فصل زمستان جمع کرد و دوباره در فصل تابستان در محل خود مستقر نمود.

مشخصات استخرهای قهرمانی که در مسابقات بین المللی مورد استفاده قرار می گیرند توسط فدراسیون شنا تعیین می شود.بر مبنای استانداردهای این فدراسیون ،طول استخرهای قهرمانی m(164ft)50یاm(82ft)25 و حداقل عمق آنهاm(4.4ft) 1.35باید باشد.

برای انکه امکان برگزاری مسابقات در تمام طول سال وجود داشته باشد،استخرهای قهرمانی معمولا به صورت سرپوشیده ساخته شده و محوطه داخل استخر به سیستم گرمایشی مناسب تجهیز می شود.

بهره گیری از خواص درمانی آب از سالیان بسیار دور مورد توجه بشر بوده است ،به طوری که پیشینه آن به حدود چهار هزار سال پیش از مسیح باز می گردد.آب درمانی عبارت است از به کارگیری یخ ،بخار یا آب گرم یا سرد به طوری که هدف از ان بهبود وضعیت جسمانی ،از بین بردن ناراحتی های فیزیکی و بهبود عملکرد بدن باشد.

استخرهای درمانی را می توان در گروههای زیر جا داد:

  1. استخرهای آبگرم
  2. سونای خشک و بخار
  3. حوضچه های آب سرد
  4. استخرهای آب گرم طبیعی

شرایط و اندازه استخر و تعداد منجیان دراماکن شنا و ورزشهای آبی

اماکن شنا و ورزشهای آبی از قبیل استخرهای روباز و سرپوشیده و همچنین ایستگاه ها محلی طرح دریا، سد ها و دریاچه های مخصوص شنا که دارای پروانه کار و مجوز بهره برداری از ادارات تربیت بدنی باشند به عنوان اماکن مجاز شنا شناخته می شوند. (در حال حاضر این پروانه می بایست هر سال تمدید گردد)

در هنگام برگزاری مسابقات ورزشهای آبی برای تضمین امنیت شرکت کنندگان حضور منجی غریق ضروری است.
بر اساس اندازه استخر ، فدراسیون نجات غریق بیشنه پذیرش شناگر را و همچنین کمینه تعداد منجیان غریق را مشخص کرده است، که مدیران استخر ها موظفند آن را رعایت کنند.

شرایط و اندازه استخر و تعداد منجیان

ردیف

ابعاد استخر

پذیرش شناگر

تعداد منجی غریق

عرض- طول

(حداکثر)

(حداقل)

۱

۲۶ * ۵۰ متر

۳۰۰ نفر

شش نفر

۲

۱۶ * ۳۳ متر

۲۰۰ نفر

چهار نفر

۳

۱۲ * ۲۵ متر

۱۵۰ نفر

سه نفر

۴

۱۰ * ۲۰ متر

۱۰۰ نفر

دو نفر

۵

۸ * ۱۵ متر

۵۰ نفر

دو نفر

۶

کوچکتر از ردیف ۵ با عمق کمتر از یک متر

۳۰ نفر

یک نفر

چنانچه استخر دارای ابعاد مطابق ردیفهای ذکر شده نباشد ضوابط مورد اجرا در آن برای ابعاد مندرج در جدول بر می گردد.

طبق ضوابط ایستگاه های ساحلی طبق بند 1-13 می بایست در هر یک از بخش های شنای برادران و خواهران حداقل 3 منجی غریق فعال باید حضور داشته باشند. همچنین در هر بخش یک سر منجی غریق درجه یک باید حضور داشته باشد. در صورت بزرگ بودن طرح دریا و زیاد بودن تعداد شناگران می بایست به طور مناسب به آن اضافه شود.

نکته یک : توجه شود که لازم نیست که استخر با حداکثر گنچایش اشغال شده باشد تا این تعداد منجی در آن کار کنند. بلکه این عدد ذکرشده برای حداقل منجیان برای استخر با اندازه مربوطه می باشد. برای مثال برای ردیف ۴ چه ۱۰۰نفر شناگر باشد چه ۳۰ نفر می بایست ۲ نفر منجی وجود داشته باشد.

نکته دو: همچنین ردیف شش مشخص می کند برای هر استخری - حتی اگر عمق همه آن کمتر از یک متر باشد - وجود منجی غریق لازم است.

نکته سه: با توجه به ماده هفت (وظایف منجی فعال) مربیان شنا که مشغول به آموزش شنا می باشند جزو منجیان فعال به حساب نمی آیند و باید تعداد آنها را - حتی اگر دارای کارت منجی باشند - از تعداد منجیان حاضر برای تطابق با جدول بالا کم کرد.

استخرها باید داری دستگاه تصفیه آب کارآمد، جاروی مکنده، رختکن مناسب و بهداشتی، دوش و سرویس بهداشتی به تعداد کافی و همچنین به وسایل نجات و کمک های اولیه ، صندلی(سکو) بلند به ارتفاع 1/5 مترو سایبان (در استخر روباز) ، علامت ها نشاندهنده عمق و هشدارها ، ... باشند.

اهمیت بازرسی، نظارت و کار منجیان غریق و مدیران اماکن ورزشی

وظیفه و مسوولیت منجیان غریق و مدیران اماکن شنا و ورزشهای آبی بسیار خطیر است. بطوری که کوچکترین سهل انگاری و تخلف از وظایف و مسوولیتهایشان عواقب وخیم و خطرناکی را در برخواهد داشت، بنابراین هیات های نجات غریق به منظور بررسی نحوه عملکرد آنان و اطمینان از رعایت دقیق مفاد این آیین نامه ، بازرسان خود را بطور متناوب برای بازرسی بدان اماکن اعزام می دارند.

نکات ایمنی منجیان غریق

خصوصیات منجیان غریق

 کمک رسانی- امداد و نجات غریق یکی از مقدس ترین خدمت هاست.

اما همواره این خدمت رسانی خطراتی را برای منجی غریق به همراه دارد.پس طبیعتا منجی غریق(ناجی) برای حفظ جان خود باید یک سری نکات ایمنی را رعایت کند. زیرا همیشه اول امدادگر مهم است، سپس دوستان و اطرافیان امدادگر و در آخر مصدوم (یا غریق). در ادامه خلاصه ای از نکات ایمنی که ناجی برای حفظ جان خود باید رعایت کند بیان می نمایم.
اولین نکته ای که ناجی باید رعایت و بکوشد آن را در خود ایجاد کند خصوصیات امدادگر است.این خصوصیات لازمه ی کار است و باعث جلوگیری از خطرات و حوادث بعدی می شود.

مهارت یک امدادگر نشانگر توانایی و قدرت اوست. هر چه ناجی ماهرتر باشد در برابر هر حادثه آمادگی بیشتری دارد. البته در بحث مهارت یک نکته حايز اهمیت است و آن حس غرور و تکبر است. ناجی هرگز نباید به خود مغرور باشد و همواره به دنبال کسب تجربه و علم بروز باشد و این جمله سقراط را که دانشمند جاودان و متخصص فلسفه و اخلاق و حکمت است را سرلوحه کار خود قرار دهد: «من تنها یک چیز می دانم و آن این که هیچ نمی دانم.»

خونسردی ناجی باعث می شود توانایی واکنش و سرعت عمل او بالا رود و این خونسردی به غریقی که هوشیاری دارد منتقل می شود

قاطعیت یک ناجی ناشی از مهارت و تجربه ی اوست

این خصوصیت سبب می شود ناجی برخورد مناسبی با صحنه ی حادثه داشته باشد.

آگاهی داشتن ناجی باعث کاهش استرس و ترس(حتی جزیی) می شود، البته ناجی باید قوی، و آنقدر آگاهی داشته باشد تا در هیچ شرایطی ترس و استرس به او رخنه نکند. لازم به ذکر است که ترس و استرس تمام انسانها از عدم آگاهی و عدم شناخت است.

سرعت عمل از مهمترین مباحث امدادی است که تجربه و ممارست در کار باعث بالا رفتن سرعت عمل می شود. سرعت عمل در آب و در هنگام نجات دادن غریق خیلی مهم است. زیرا هر چه در آب سرعت عمل کند باشد باعث خسته شدن خود و غریق می شود و نتیجتا ممکن است به غریق شوک و سکته دست دهد.

یکی از ضروری ترین خصوصیت امدادگر یا ناجی نظم و آراستگی است، نظم و آراستگی باعث ایجاد حس اعتماد به نفس بیشتر، انگیزه و خلاقیت می شود.

مدیریت و رهبری نظم و سرعت عمل و دقت کار را بالا می برد. این خصوصیت برای استخرها و محیط های آبی بزرگ(استخرهای بزرگ،دریاچه ها، دریاها) بسیار حايز اهمیت است

وقتی یک ناجی خود را موظف به حفظ جان خود و دیگران و موظف به قبول مسوولیت بداند نتیجتا خطر وقوع حادثه به حداقل می رسد. زیرا ناجی کنترل و تسلط خود را به آن محیط آبی می افزاید، وظیفه شناسی باعث ایجاد خصوصیات قبلی نیز در امدادگر می شود.

در اکثر مواردی که ناجیان غریق موفق می شوند که صحنه ی حادثه را مهار کنند ابتکار عمل نقش بسزایی داشته است. زیرا ابتکار عمل باعث نوآوری و کوتاه تر نمودن زمان نجات می شود، البته بد نیست بدانیم ابتکار عمل باید با عقل و منطق و دلیل همراه باشد که نتیجه ی مثبت دهد.

کنترل و آمادگی منجیان غریق

یکی از مهمترین خطراتی که سلامتی امدادگر را در زمان مأموریت تهدید می کند انتقال بیماری از مصدوم به اوست. مهمترین روش کنترل عفونت عبارت است از:

1- شستن دستها با آب پاکیزه و صابون
2- استفاده از وسایل و محافظت کننده های ایمنی(مانند دستکش)
3- واکسیناسیون

ناجی وقتی در محیط های آبی کار می کند(مثلا استخر) هرگز نباید سوت یا گردنبند و مواردی از این قبیل را به گردن بیاویزد. همچنین نباید لباس بر تن داشته باشد زیرا ممکن است مزاحم انجام مأموریت شود.

ناجی برای آنکه خود به غریق دوم تبدیل نشود باید از قدرت و آمادگی کامل برخوردار باشد که سالیانه در سطح کشور کلاس آمادگی برای منجیان غریق برگزار می شود و حضور در این کلاس آمادگی لازم را می طلبد و در صورت نبود آمادگی برگ آمادگی برای ناجی صادر نمی شود و طبیعتا حق کار در هیچ یک از محیط های آبی را ندارد. وقتی یک ناجی آماده باشد نجات دادن غریق برای او راحت تر می شود.

ناجی باید از لحاظ روحی و روانی دغدغه ی فکری نداشته باشد تا بتواند تمام فکر خود را با آن محیط آبی تنظیم نماید و در صورت بروز حادثه با هوشیاری تمام خطر را به حداقل کاهش دهد و بالطبع با خونسردی با صحنه ی حادثه مواجه شود.

یکی دیگر از مسايلی که ایمنی منجی غریق را افزایش می دهد امکانات موجود در آن محیط آبی است. این امکانات سبب سهولت کار و کاهش خطر و حفظ جان ناجی نیز می شود. امکانات استخری مانند تیوپ،اسای نجات،جلیقه و… امکانات ساحلی و محیط های آبی بزرگ مانند کایت نجات، جلیقه، تخته ی نجات، تیوپ وغیره
از دیگر موارد نکات ایمنی می توان به کنترل مناسب اشاره کرد.

یک ناجی خوب اگر محیط آبی را خوب کنترل کند و قبل از بروز حادثه به شناگران تذکرهای لازم را بدهد امکان وقوع حادثه به حداقل می رسد و نتیجتا ایمنی ناجی به حداکثر می رسد.

شرایط بازآموزی منجیان غریق

شرایط بازآموزی منجیان غریق

مواد ۳۴ تا ۳۷ آیین نامه به بازآموزی منجیان غریق می پردازد:

ماده ۳۴ : دوره بازآموزی و آمادگی منجیان غریق را همه ساله قبل از شروع فصل شنا(تابستان) هیاتهای نجات غریق برای منجیان درجه دو و درجه یک ( استخر – آبهای ساکن – دریا) داوطلب خدمت در اماکن ورزشهای آبی برگزار می کنند.

ماده ۳۵ : منجیان غریق در صورت شرکت در دوره های بازآموزی و آمادگی منجیان و با کسب برگ آمادگی می توانند در اماکن ورزشهای آبی مجاز که مقررات و ضوابط فدراسیون را رعایت می نمایند، ضمن عقد قرارداد با مدیران آنها، به عنوان منجی غریق فعال مشغول بکار شوند. مسوولیت حراست و مراقبت از جان شناگران و استفاده کنندگان از مکان ورزشهای آبی در اوقات کاری و محدوده تحت نظارت از وظایف اصلی منجیان فعال است.

ماده ۳۶مدت دوره بازآموزی و آمادگی منجیان غریق سه جلسه و هر جلسه دو ساعت یا بیشتر است. در این مدت منجیان با تمرینات شنا و فنون نجات غریق و حیات بخشی ضمن تقویت توان جسمی و روحی خود با آخرین پیشرفتهای نجات غریق در کشور و جهان آشنا می شوند.

ماده ۳۷مواد آزمون پایان دوره بازآموزی و آمادگی منجیان غریق همان مواد آزمون پایان دوره آموزش نجات غریق درجه دو و یک (استخر – آبهای ساکن و دریا) بر حسب مورد است.

بخش ۴ و ۵ آیین نامه نیز به شرایط و ضوابط شرکت در دوره های مختلف آموزشی و مسابقات نجات می پردازد.

دوره بازآموزی و آمادگی منجیان غریق را همه ساله قبل از شروع فصل شنا(تابستان) هیاتهای نجات غریق برای منجیان درجه دو و درجه یک ( استخر – آبهای ساکن – دریا) داوطلب خدمت در اماکن ورزشهای آبی برگزار می کنند.

منجیان غریق در صورت شرکت در دوره های بازآموزی و آمادگی منجیان و با کسب برگ آمادگی می توانند در اماکن ورزشهای آبی مجاز که مقررات و ضوابط فدراسیون را رعایت می نمایند، ضمن عقد قرارداد با مدیران آنها، به عنوان منجی غریق فعال مشغول بکار شوند. مسوولیت حراست و مراقبت از جان شناگران و استفاده کنندگان از مکان ورزشهای آبی در اوقات کاری و محدوده تحت نظارت از وظایف اصلی منجیان فعال است.

مدت دوره بازآموزی و آمادگی منجیان غریق سه جلسه و هر جلسه دو ساعت یا بیشتر است. در این مدت منجیان با تمرینات شنا و فنون نجات غریق و حیات بخشی ضمن تقویت توان جسمی و روحی خود با آخرین پیشرفتهای نجات غریق در کشور و جهان آشنا می شوند.

مواد آزمون پایان دوره بازآموزی و آمادگی منجیان غریق همان مواد آزمون پایان دوره آموزش نجات غریق درجه دو و یک (استخر – آبهای ساکن و دریا) بر حسب مورد است.

طبق ضوابط ایستگاه های ساحلی طبق بند 1-13 می بایست در هر یک از بخش های شنای برادران و خواهران حداقل 3 منجی غریق فعال باید حضور داشته باشند. همچنین در هر بخش یک سر منجی غریق درجه یک باید حضور داشته باشد. در صورت بزرگ بودن طرح دریا و زیاد بودن تعداد شناگران می بایست به طور مناسب به آن اضافه شود.

نکته یک : توجه شود که لازم نیست که استخر با حداکثر گنچایش اشغال شده باشد تا این تعداد منجی در آن کار کنند. بلکه این عدد ذکرشده برای حداقل منجیان برای استخر با اندازه مربوطه می باشد. برای مثال برای ردیف ۴ چه ۱۰۰نفر شناگر باشد چه ۳۰ نفر می بایست ۲ نفر منجی وجود داشته باشد.

نکته دو: همچنین ردیف شش مشخص می کند برای هر استخری - حتی اگر عمق همه آن کمتر از یک متر باشد - وجود منجی غریق لازم است.

نکته سه: با توجه به ماده هفت (وظایف منجی فعال) مربیان شنا که مشغول به آموزش شنا می باشند جزو منجیان فعال به حساب نمی آیند و باید تعداد آنها را - حتی اگر دارای کارت منجی باشند - از تعداد منجیان حاضر برای تطابق با جدول بالا کم کرد.

استخرها باید داری دستگاه تصفیه آب کارآمد، جاروی مکنده، رختکن مناسب و بهداشتی، دوش و سرویس بهداشتی به تعداد کافی و همچنین به وسایل نجات و کمک های اولیه ، صندلی(سکو) بلند به ارتفاع 1/5 مترو سایبان (در استخر روباز) ، علامت ها نشاندهنده عمق و هشدارها ، ... باشند.

اهمیت بازرسی، نظارت و کار منجیان غریق و مدیران اماکن ورزشی

وظیفه و مسوولیت منجیان غریق و مدیران اماکن شنا و ورزشهای آبی بسیار خطیر است. بطوری که کوچکترین سهل انگاری و تخلف از وظایف و مسوولیتهایشان عواقب وخیم و خطرناکی را در برخواهد داشت، بنابراین هیات های نجات غریق به منظور بررسی نحوه عملکرد آنان و اطمینان از رعایت دقیق مفاد این آیین نامه ، بازرسان خود را بطور متناوب برای بازرسی بدان اماکن اعزام می دارند.

غرق شدگی، تعریف و انواع غریق

غرق شدگی چیست؟

غرق شدگی یکی از شایع ترین حوادث در اماکن آبی است. در این نوع حادثه مغروق گاهی با عوارض غیر قابل برگشتی روبرو می شود. واژه "غرق شدگی" اصولا به حالتی گفته می شود که فرد برای مدنی قادر به انجام روند تنفس نبوده و یا با قطع تنفس روبرو می گردد. وسعت دامنه این عوارض از احساس بیحالی ، تکرار سرفه، تنگی نفس شدید، تنفس سریع و سطحی، تنفس غیر طبیعی و صدا دار تا کاهش سطح هوشیاری، بیهوشی، قطع کامل تنفس، ضربان قلب و یا هر دو آنها (تنفس ، ضربان قلب) متغیر است.

اگر فرد در حال غوطه وری در آب با اختلال در تنفس روبرو شده و بیهوش نگردد به آن نزدیک به غرق شدگی گفته می شود
و اگر غوطه وری در آب باعث بیهوشی فرد و یا بعضا با قطع روند تنفس و یا ضربان قلب اتفاق افتد به آن غرق شدگی کامل گفته می شود.

انواع غرق شدگی

.

در این نوع از  غرق شدگی غریق کاملا بیهوش و یا با کاهش شدید سطح هوشیاری مواجه است. و بدین معناست که این نوع مغروق برای مدت زیادی با اختلال جدی در روند طبیعی تنفس و یا قطع کامل تنفس مواجه بوده است.

مهمترین علائم و نشانه های غرق شدگی کامل عبارتند از:

کاهش شدید سطح هوشیاری و یا بیهوشی کامل، رنگ پریدگی و یا کبودی رنگ بدن بویژه در انتهای اندام ها مانند: لب، صورت، گوش ها، بینی، ناخن های دست و پا و … سردی و کاهش دمای پوست، استفراغ، سرفه ، عدم وجود روند طبیعی تنفس، و یا قطع تنفس، و یا تنفس صدادار، کاهش فشار خون، اختلال و یا عدم وجود ضربان قلب از علائم و نشانه های شایع این نوع از غرق شدگی است.

.

.

در این نوع غرق شدگی غریق بهوش و یا نیمه هوشیار است. اگر چه که معمولا سطح هوشیاری مغروق پایین تر از سطح طبیعی قرار دارد. این نوع مغروق برای مدت زمانی با اختلال در روند طبیعی تنفس و یا در مدت زمان کوتاهی با حبس موقت تنفس روبرو بوده است.

مهمترین علائم و نشانه های نزدیک به غرق شدگی عبارتند از:

کاهش سطح هوشیاری ، رنگ پریدگی، بیحالی، حالت تهوع و استفراغ، تکرار سرفه ، تنفس غیر طبیعی و سطحی سریع و صدادار، کاهش فشار خون، اختلال در ریتم و آهنگ ضربان و افزایش ضربان قلب از علائم و نشانه های شایع این نوع از غرق شدگی هستند.

.

.
.
.
.
در این نوع از غرق شدگی ، در جریان فرایند غرق شدن، آب به داخل شش های مغروق نفوذ پیدا نمی کند . بنابریان به این نوع غرق شدگی، اصطلاحاً غرق شدگی خشک گفته می شود.

.

.

.

 

در این نوع از غرق شدگی ، در جریان غرق شدن، آب به داخل شش های مغروق نفوذ پیدا می کند. بنابریان به این نوع از غرق شدگی اصطلاحاً غرق شدگی مرطوب گفته می شود.

بنابر تحقیقات و کالبد شکافی هایی که پس از غرق شدگی بر روی مغروقین صورت گرفته، گزارشات بیانگر این موضوع است که در حدود ۹۰ درصد از غرق شدگی ها متعلق به غرق شدگی خشک است.

ذکر این نکته در اینجا ضروری است که شانس بازگشت به زندگی مغروق در وضعیت غرق شدگی خشک بدلیل عدم وجود آب در شش های مصدوم بسیار بالاتر از مغروق با وضعیت غرق شدگی مرطوب است.

.

 

.

این تعریف از غرق شدگی به وضعیتی اطلاق می شود که بلافاصله برای مغروق پس از فرایند غرق شدگی حادث می شود. غرق شدگی ابتدایی با دو وضعیت “غرق شدگی کامل” و یا ” نزدیکی به غرق شدگی” شناخته می شود. در غرق شدگی ابتدایی با انجام بموقع عملیات حیات بخشی ، مراقبت های ویژه و انتقال بموقع مصدوم به مراکز پزشکی می توان از فوت وی جلوگیری نمود.

.

.

.

 

این تعریف از غرق شدگی به وضعیتی اطلاق می شود که بر اثر عوارض نزدیک شدن به غرق شدگی  و یا غرق شدگی کامل ، مغروق با تاخیر (بدلیل وجود آب در شش ها و عوارض ثانویه غرق شدگی ابتدایی) در چند یا چندین ساعت پس از غرق شدگی ابتدایی فوت می کند.

غرق شدگی تاخیری را می توان یک  کشنده خاموش نامید، چرا که عوارض این نوع از غرق شدگی می تواند مصدومی را که به ظاهر به زندگی طبیعی برگشته است را باز مجددا پس از مدتی با مشکل مواجه نموده و در نهایت منجر به فوت وی شود.

غرق شدگی تاخیری معمولا می تواند تا ۷۲ ساعت پس از غرق شدگی ابتدایی حادث شده و گاه فرد را در هنگام خواب به کام مرگ بکشاند.

بنابر اهمیت توجه به غرق شدگی تاخیری برای مغروقین (به ویژه در نزدیک به غرق شدگی) ،منجیان غریق بایستی مصدوم و بستگان وی را از عوارض این نوع از غرق شدگی آگاه نمایند.

.

منظور از “آب شیرین” کیفیت آب استخر و یا دریاچه های آب شیرین بوده و منظور از “آب شور” کیفیت آب اقیانوس ها و دریاچه های آب شور است.

از نظر آسیب شناسی غرق شدگی آگاهی از فرایندغرق شدگی در هر دو محیط از اهمیت برخوردار استچرا که اطلاع از آن می تواند موجب رسیدگی بهتر و مطلوبتر به مغروقین گردد.

نسبت غلظت املاح آب شیرین به علظت املاح موجود در خون و سلول های بدن انسان بسیار کمتر است. بنابریان پس از غرق شدگی و با ورود آب شیرین به شش ها و معده مغروق، آن آب به سرعت وارد جریان خون گردیده و سپس به درون سلول ها راه می یابد. با ورود بیش از اندازه آب به سلول ها آنها ابندا شروع به متورم شدن نموده و در نهایت دچار پارگی می گردند. با پاره شدن و انهدام سلول ها آنها دیگر قادر نخواهند بود که اعمال حیاتی خود را انجام دهند.و در نتیجه با مرگ سلول ها متعاقباً مرگ مصدوم فرا می رسد

امام فرایند در غرق شدگی در آب شور به شکل دیگری انجام می شود. نسبت غلظت املاح آب شور به غلظت املاح موجود در خون و سلول های بدن انسان بیشتر است، بنابریان پس از غرق شدگی و با ورود آب به شش ها و معده مغروق ، آن آب واردجریان خون نمی شود بلکه با توجه به بالا بودن غلظت این آب، آب از خون و سلولو ها به سمت آب شور تمایل پیدا کرده و انتقال می یابد. با  خروج آب از خون و در نهایت سلول های بدن مصدوم، سلول ها شروع به چروکیده شدن می کنند و در نهایت دیگر قادر نخواهند بود که اعمال خیانی خود را انجام دهند. اما این فرایند حداقل سبب مرگ فوری سلول ها و انهدام آنها نخواهد شد. بنابریان امید و شانس بازگشت به زندگی مصدوم در این نوع از غرق شدگی به مراتب بیشتر از غرق شدگی در آب شیرین است.

غرق شدگی زمانی اتفاق می افتد که مجاری تنفسی به وسیله هر نوع مایعی مسدود شوند و یا مایع به داخل ریه و حبابچه های آن راه پیدا کند.

قطع تنفس و کمبود اکسیژن اصلی ترین علت مرگ در اثر غرق شدگی است اما عوامل دیگری هم به غیر از هیپوکسی می توانند موجب مرگ شوند. در موقع شناکردن و یا بازی در آب عواملی مانند خستگی و ضعف، آشنا نبودن به محیط و آب های عمیق، بلدنبودن شنا، تشنج، مصرف داروهای خاص و یا استفاده از الکل، شیرجه زدن و حوادث ناشی از آن، گرفتگی عضلات، شوک و استرس ناشی از حمله جانوران آبزی، حمله قلبی، و زیر آبی رفتن های طولانی ممکن است موجب شوند فرد نتواند برای تنفس به راحتی به سطح آب بیاید و آب جلوی دهان و بینی او را بگیرد و غرق شدگی اتفاق بیفتد.

با ورود آب به داخل نای، اسپاسم شدید حنجره موجب می شود مسیر نای بسته شود تا آب بیشتری وارد ریه نشود؛ اگرچه این اتفاق کمبود اکسیژن و علایم هیپوکسی را هم به دنبال دارد. گاهی هم ممکن است این اسپاسم به وجود نیاید و ورود آب فراوان به ریه ها در عمل موجب همان اتفاق می شود.

جریان‌های ساحلی از عمده دلایل مرگ شناگران حرفه‌ای می‌باشند

توصيه مي‌شود وقتي كه دريا بسيار مواج است براي شنا وارد آب دريا نشوند. اگر كسي در اين جريان افتاد بايد بداند چگونه عمل كند. نخستين چيز، حفظ خونسردي است. اگر شناگر بترسد و احساس كند كه جريان او را به داخل دريا مي‌برد و بخواهد دقيقاً در خلاف جهت به طرف ساحل برگردد اين عمل خطرناك‌ترين حركت است. توصيه مي‌شود كسي در اين جريان افتاد سعي نكند برخلاف جريان برگردد.

دیدن کسی که در آب به طور غیرطبیعی دست و پا می زند یا سرش مدام به زیر آب می رود و بالا می آید و یا کسی که مدت زیادی صورتش در داخل آب قرار دارد، می تواند هشداری باشد به این معنی که با یک مورد غرق شدگی مواجه هستیم.

در هنگام غرق شدگی ابتدا فرد به علت کمبود اکسیژن دچار استرس و هراس می شود و به طور غیرطبیعی تقلا می کند. سه دقیقه پس از ماندن در زیر آب، کاهش هوشیاری رخ می دهد و پس از بازگشت شش دقیقه آسیب های مغزی شروع می شود. چند دقیقه بعد ضربان قلب هم نامنظم و پمپاژ خون مختل می شود. لب ها و پوست رنگ پریده یا آبی رنگ، سرفه همراه با خلط، کاهش هوشیاری، قطع تنفس و یا دشواری تنفس و ضربان قلب نامنظم برای کسی که حتی در کنار ساحل و خارج از آب قرار دارد هم می تواند علامت غرق شدگی باشد. با این همه بسته به سن و جنس، وضعیت جسمانی، دمای آب و مدت قرارداشتن در زیر آب شدت علایم برای افراد گوناگون متفاوت است.

1- سعی کنید بي‌خطرترين راه را برای نجات مصدوم انتخاب كنيد. حتی‌المقدور خودتان درون آب نرويد و به طرق ديگر مثلاً توسط يك تكه چوب، يك شاخه درخت يا به كمك دست‌های خود او را گرفته و بيرون بكشيد.
- اگر شما دوره نجات غريق را گذرانده‌ايد و يا اگر مصدوم بيهوش شده باشد، بايد به طرف غريق شنا كرده و او را با خود به روی زمین حمل كنيد.
- اگر مصدوم بيهوش است وی را به گونه‌ای باید حمل کنید که پس از خروج بدن از آب، سر او پايين‌تر از سينه‌اش قرار گيرد.
- اگر مصدوم به دنبال شيرجه زدن غرق شده است بايد با فرض وجود شکستگی در ناحیه گردن، موقعیت سر و گردن را برای جلوگیری از حرکت آنها تثبیت نماييد.

2- مغروق را در حالی که سر او پايين‌تر از بقيه قسمت‌های بدن است حمل كنيد تا احتمال ورود آب طی استنشاق به ريه‌ها كاهش يابد.

3- او را روی زیراندازی مثل قالی یا یک کت به صورت طاق باز بخوابانيد. سپس راه‌های هوايی را باز كرده و تنفس وی را کنترل کنید و آماده انجام عمليات احياء در صورت لزوم باشيد. (اگر مغروق تنفس ندارد تنفس مصنوعی بدهید و اگر پس از تنفس مصنوعی در لمس بنض گردنی هیچ ضربانی لمس نشد ماساژ قلبی را آغاز كنيد)
- در صورت انجام احياء آگاه باشيد كه اثرات سرما و نيز وجود آب درون ريه‌ها مي‌توانند موجب مقاومت در برابر تنفس مصنوعی و ماساژ قلبی گردند و از اينرو شايد شما مجبور باشيد كه عمليات احياء را با سرعتی کمتر از معمول انجام دهيد.
- فشاری روی شکم بیمار وارد نکنید مگر در حالاتی که راه هوايی وی مسدود شده است و انجام تنفس مصنوعی موفقيت‌آميز نبوده باشد.

4- در شرایطی که مصدوم مدت طولانی در آب بماند و يا آنكه بدن خيس وی به طور طولانی مدت در معرض جريان باد قرار داشته باشد ممكن است دچار هیپوترمی (کاهش بیش از حد دمای بدن) شود. حتی‌الامكان از تماس باد با بدن مصدوم جلوگیری كنيد. لباس‌های خیس او را خارج ساخته و او را با لباس‌های گرم بپوشانيد. سپس در وضعيت ريكاوری قرار دهيد. در صورتی که مصدوم هوشیاری خود را كامل بدست آورد مايعات گرم به وی بدهيد.

5- مصدوم را به بيمارستان بفرستيد، حتی اگر به نظر مي‌رسد که حال وی کاملاً به حالت طبیعی برگشته است. در صورت نياز درخواست آمبولانس كنيد.

 در مواجهه با فرد غرق شده , بايد ابتدا وي را به كمك وسائلي از قبيل حلقه نجات , تكه الوار يا طناب بلند از آب خارج كرد .بايد اين نكته را در نظر داشت كه تنها زماني فرد مي تواند مستقيماً اقدام به نجات مصدوم كند كه اولاً دوره آموزشي نجات غريق را گذرانده باشد , چرا كه امكان غرق شدن يك ناجي فاقد صلاحيت , بسيار زياد است

وقتي كه فرد غرق شده را از زير آب بيرون مي آوريد , شروع به تنفس دهان به دهان نماييد و در همين حال سعي كنيد كه فرد غرق شده را به سمت ساحل يا خشكي ببريد .

بايد بلافاصله پس از خروج مصدوم بيهوش از آب , ابتدا دهان وي را از گل و لاي و شن پاك كرد . نبايد وقت را براي خارج كردن آب از ريه ها و معده هدر داد . به وضعيت تنفسي و ضربان قلب دقت شود . در صورتي كه مصدوم تنفس و ضربان قلب نداشت به سرعت عمليات احياي قلبي ريوي CPR را شروع مي كنيم .

مجدداً تاكيد مي شود , نبايد وقت را براي خارج كردن آب از ريه ها تلف كرد , چرا كه با دادن تنفس مصنوعي قوي و مناسب تمام آب از ريه ها جذب بدن مي شود . در اوايل , تنفس مصنوعي قدري مشكل است ولي با جذب آب به بدن , تنفس دادن راحت تر مي شود . اگر طي عمليات احيا فرد مصدوم استفراغ كرد , فوراً او را به پهلو , وضعيت بهبودي ( ريكاوري ) برگردانده تا مواد مستفرغه وارد ريه ها نشود . گاه ممكن است طي تنفس مصنوعي مقداري هوا وارد معده شود كه خطر استفراغ دارد . در چنين مواردي فرد مصدوم را به شكم خوابانيده و دست هاي خود را به صورت ضربدر به دور شكم حلقه نمايد و مختصري بالا بكشد تا هوا و آب از معده اش خارج شود . بايد توجه داشت اين عمل تنها در مواردي كه اشكال تنفسي وجود دارد انجام شود .

در فردي كه به داخل آب هاي كم عمق شيرجه رفته و با سر به زمين برخورد كرده است , خطر قطع نخاع گردني و فلج اندام ها وجود دارد . در مواجهه با چنين مواردي هنگام جابجايي و عمل احيا , بايد بسيار احتياط نموده و سعي كرد تا كوچكترين حركتي به سر و گردن وي وارد نشود . همچنين در صورت نياز به عمليات احياي قلبي ريوي بايد از مانور فشار به فك استفاده كرد تا از آسيب به نخاع و ستون فقرات جلوگيري شود .

كليه افراد غرق شده پس از نجات و اقدامات اوليه حتي اگر كاملاً هوشيار باشند , بايد به سرعت به بيمارستان منتقل شوند , چرا كه آب جذب شده مي تواند عوارض خطرناك و كشنده اي براي فرد داشته باشد .

همه ما باید به یاد داشته باشیم؛ نجات فردی که در حال غرق شدن است، از عهده هر کسی برنمی آید

فردی که از آب بیرون کشیده شده است باید به سرعت گرم شود. با هر وسیل های که در دسترس است، باید بدن او را پوشاند تا دمای بدنش بالا رود. در ضمن اگر استفراغ کرد، او را به سمت چپ بدنش بخوابانید تا هر آنچه در دهان دارد، بیرون بریزد. اگر به همان حالت طاقباز بماند، استفراغ ممکن است به داخل ریه هایش بازگردد که خطر زیادی دارد. معمولا کسی که از دریا بیرون آورده می شود، به دلیل موج های سهمگین و بلعیدن مکرر آب کمی گیج است. تا زمانی که وی چنین حالتی داردو کمی گنگ است، چیزی به او برای خوردن ندهید؛ حتی آب، زیرا بدن وی حالت طبیعی ندارد و ممکن است نتواند چیزی را به درستی قورت دهد. حتما باید ری ههای فردی که نزدیک به غرق شدن بوده و در آب بارها بی اختیار بالا و پایین رفته است، مورد معاینه دقیق قرار بگیرد. اگر آب داخل ری هها رفته باشد، باید هرچه سریع تر اقدام های اورژانسی برای تخلیه ریه ها انجام شود. عفونت سینوس رای جترین عارضه در کسانی است که در خطر غرق شدن قرار داشته اند. ازطرفی جریان آب آنها را به شدت به کف دریا یا صخره و سن گها م یکوبد و ممکن است استخوا نهایشان هم آسیب دیده باشد. بعداز آنکه مصدوم کمی هوشیار شد، بدن او رابررسی کنید و اگر زخم یا کبودی مشاهده کردید، به سرعت به مراکز پزشکی مراجعه کنید. به جز این موارد، آزمایش های خون تخصصی هم در موارد خاص انجام می شود

اگر فرد عارضه خاصی پیدا نکرده و پزشکان او را مرخص کرده اند، نیاز به مراقبت خاصی نیست. فقط باید از خوردن غذا و مایعات محرک که باعث استفراغ می شود، خودداری کنند. معمولا خانواده چنین افرادی در زمان بروز حادثه کارهایی انجام  میدهند که اشتباه است و حال مصدوم را بدتر می کند. رایجترین آنها آویزان نگه داشتن سروگردن مصدوم است در حالی که باید حتما سر او روی محلی نرم قرار داده شود

21 توصیه بسیار مهم

  1. به هیچ وجه تنها و یا در محیط هایی که نجات غریق وجود ندارد، شنا نکنید.
  2. در آب های عمیق شیرجه نزنید و زیاد به عمق استخرها نروید.
  3. از شیرجه زدن در آب های غیرایمن و یا آب های کم عمق خودداری کنید.
  4. در آب و موقع شنا شوخی های خطرناک نکنید.
  5. پس از مصرف داروهایی که موجب خواب آلودگی یا شل شدن عضلات می شوند، شنا نکنید.
  6. موقع شناکردن سعی کنید آب زیادی نبلعید.
  7. در صورت احساس غرق شدن استرس نداشته و به آرامی خود را به آب عمیق برسانید. تقلا و استرس شدید نیاز به اکسیژن را بیشتر می کند.
  8. اطراف استخر و کانال های آب و یا منابع آب نرده هایی به ارتفاع ۵/۱ متر تعبیه کنید.
  9. به هیچ وجه تشت های آب و لگن ها و یا حوضچه های کوچک را در جایی که کودک خردسال وجود دارد، بدون توجه رها نکنید.
  10. در حمام و استفاده از وان مراقب کودکان و سالمندان باشید.
  11. توانایی خود را در شناکردن بیش از حد در نظر نگیرید. یک سوم قربانی های غرق شدگی با فن شنا به طور کامل آشنا بوده اند.
  12. داخل وان حمام نخوابید.
  13. اگر با فن نجات غریق آشنا نیستید، سعی کنید فقط با استفاده از چوب یا طناب یا جلیقه نجات و یا تشکیل زنجیره انسانی به غریق کمک کنید.
  14. برای نجات یک غریق اول امنیت خود را در نظر بگیرید. از پشت به غریق نزدیک شوید و از او بخواهید تقلا نکند.
  15. پس از رساندن غریق به ساحل به سرعت با اورژانس تماس بگیرید.
  16. به هیچ وجه مانور هایملیش را روی غریق اجرا نکنید چون موجب استفراغ و واردشدن محتویات آن به مری می شود.
  17. عملیات احیا را از همان داخل آب شروع کنید و هر پنج ثانیه یک بار به وی تنفس دهان به دهان بدهید.
  18. سعی کنید آب بلعیده شده را از معده بیمار خارج کنید.
  19. مراقب شکستگی های گردن باشید.
  20. کودکان خردسال در زیر دوش آب، داخل توالت فرنگی و یا یک سطل کوچک آب هم ممکن است غرق شوند، مراقب آنها باشید.
  21. ۴۰ درصد غرق شدگی ها در هنگام تعطیلات و ۹۰ درصد غرق شدگی ها در آب های شیرین و استخرها اتفاق می افتد.
  22. آقایان سه برابر بیشتر از خانم ها در معرض خطرند و غرق شدگی دومین علت مرگ نوجوانان زیر ۱۴ سال در اثر حادثه است.
  23. به طور کلی، هرچه سن کمتر، آب سردتر، زمان ماندن در زیر آب کوتاه تر، آب تمیزتر و اقدامات نجات سریع تر باشد، وضعیت غریق بهتر است.

وظایف منجیان غریق

وظایف منجیان غریق

  • الف - 15 دقیقه قبل از ورود شناگران به محوطه شنا ملبس به لباس مخصوص منجیان غریق حضور داشته باشد.
  • ب - بازدید از عمق و کف آب قبل بعد و در حین زمان شنا به تناوب
  • ج - عدم ترک محل کار در زمان ایفای وظیفه. در صورتی که ناگزیر به ترک آن باشد، باید سرمنجی یا در غیاب او نزدیکترین منجی را از غیبت خود مطلع سازد تا از محوطه
  • شنای تحت نظارت وی مراقبت شود.
  • د - جستجوی فردی که در مکان شنا گم شده است - با خارج کردن شناگران از آب و بازدید از نقاط عمیق.
  • ه - در موارد اضطراری عدم حضور خود را در محل کار بهر نحو قبل از ساعت کار به اطلاع مدیر یا سر منجی برساند.
  • و - مشخص کردن محدوده شنا و حد فاصل قسمت عمیق و کم عمق در اماکن آبی.
  • ز- عدم تعلیم فنون شنا و نجات غریق به صورت خصوصی در اوقات کاری.
  • ح - عدم توجه به مسایل جنبی و انحرافی در حین دیده بانی و مراقبت.
  • ط - تدوین و ارائه گزارش روزانه عملکرد
  • ی - چنانچه منجی غریق بهر دلیلی مایل به ادامه همکاری با مدیریت مکان شنا و ورزشهای آبی نباشد باید مطابق مفاد مندرج در قرارداد عمل نماید و در صورتی که در قرارداد چنین امری پیش بینی نشده باشد ضروری است 72ساعت قبل از ترک خدمت در کمیسیون فنی و انضباطی هیات نجات غریق بررسی می شود و پس از تصمیم مقتضی تنبیهات انضباطی صورت خواهد گرفت.
  • ک - در ساعات ایفای وظیفه بهر علتی (کدر بودن آب، شلوغی بیش از حد مکان شنا، کمبود منجی و غیره) مجاز به ترک محل کار خود نیست.
  • ل - منجیان غریق درجه یک با صوابدید مدیریت مکان آبی نسبت برگزاری دوره های آموزش جمعی شنا و مقدمات نجات غریق درجه دو و درجه یک اقدام نمایند.
  • م - منجی غریق فعال در ساعات کاری مسوول حفظ جان شناگران در محدوده آبی تحت نظارت و مراقبت خود است
  • کمک منجی غریق فعال تحت نظر سر منجی وظایف و مسولیت های منجی غریق فعال را برعهده دارد .اما مسولیتی در قبال حوادث بر عهده او نمی باشد.
  • الف - سرمنجی غریق مسوول برقراری هماهنگی بین مدیریت مکان شنا و سایر منجیان غریق می باشد
  • ب - ثبت وقایع روزانه و رخدادها مکان شنا در دفتری که به این منظور تهیه شده است
  • ج - همکاری برای رفع نواقص موجود با مدیریت مکان آبی. در صورت عدم رسیدگی مدیریت برای رفع نواقص، سر منجی موظف است که موضوع را به صورت کتبی به هیات نجات غریق محل گزارش کند.
  • د - برگزاری تمرینهای منظم شناهای قدرتی وسرعتی و عملیات نجات و حیات بخشی برای منجیان تحت امر به منظور حفظ آمادگی خدمتی و ارتقاء روحیه آنها
  • هـ - تهیه و تنظیم گزارش حادثه احتمالی غریق و یا سایر حوادث و ارسال به هیات نجات غریق محل خدمت و همکاری با بازرسان فدراسیون یا هیات های نجات غریق
  • الف - استخدام منجیان ورزیده به تعداد لازم . (بر حسب اندازه استخر تعداد منجیان مشخص میشود)
  • ب- فراهم کردن رختکن مناسب
  • ج - تهیه وسایل و تجهیزات نجات از قبیل گوی شناور، حلقه، میله و توپ نجات و غیره و همچنین قایق برای طرح دریا
  • د - فراهم کردن اطاق مخصوص، صندلی سکوی دیده بانی (ارتفاع حداقل ۱/۵ متر)
  • و - تهیه و نگهداری پرونده منجیان شامل رونوشت قرارداد، برگه شناسایی ، و برگه آمادگی منجیان غریق
  • ح - بیمه کردن مکان آبی مورد تصدی (استخر یا ایستگاه محلی) توسط یکی از شرکت های بیمه طبق شیوه نامه مصوب سازمان تربیت بدنی بر اجباری بودن امر بیمه شناگران و منجیان غریق در اماکن شنا
  • ط - تهیه و نصب تابلوی اعلانات و ساعات کار مکان ورزشی ، قیمت بلیط ورودی ، بخش نامه ها و اطلاعیه ها
  • ی - تهیه فهرست اسامی ، تلفن و نشانی نزدیکترین مراکز- پزشکی و درمانی، آتش نشانی، تربیت بدنی ، هیات نجات غریق و مراکز انتظامی
  • ک - برقراری نظم و امنیت، کنترل کیفیت بهداشت آب و ساختمان، درج عمق آب، هشدارها و توصیه های ایمنی
  • ل - برقراری امکانات رفاهی ومعیشتی منجیان غریق بر اساس مقررات و قوانین جاری وزارت کار و امور اجتماعی

نجات غریق: نکاتی مهمی که در ارتباط با کمک های اولیه و فوریت های امداد بعنوان یک منجی غریق و یا امدادگر باید به آنها توجه داشت

  1. کلیه  خدمات و عملکرد امدادگران و منجیان باید منطبق بر استاندارد های شناخته شده مرجعی باشند که تحت نظارت آن آموزش دیده و مشغول به کار هستند.
  2. منجیان و امدادگران از نظر قانونی و بنابر وظیفه حرفه ای به هیچ وجه حق تجویز دارو و خوراندن و یا نوشاندن دارو به مصدوم، مجروح ساختن مصدوم و یا هر عملی را که خارج از حیطه وظایف حرفه ای آنان است را ندارند.
  3. کلیه خدمات و عملکرد انجام شده توسط منجیان و امداد گران باید با دقت بالا و کیفیت کاملا مناسب ارائه شود.
  4. کلیه امدادگران و منجیان در هنگام ارائه خدمات خود ملزم به رعایت کامل اصول اخلاقی و در نظر گرفتن رابطه سالم انسانی هستند.
  5. کلیه عملکرد منجیان و امدادگران باید بدور از هرگونه منافع مالی ، قصد و یا غرض خاص بوده و در آن فقط باید به نجات جان مصدوم و بدور از هرگونه قصد و غرض دیگر اهتمام ورزیده شود.
  6. منجیان و امدادگران فقط به عنوان یک امدادگر، مسئول و هیچ گونه نقشی به عنوان پزشک و یا هر گونه پرسنل حرفه ای بیمارستان به عهده ندارند نقش آنان فقط بر طبق شرح وظیفه حرفه ای آنان و در مقام یک منجی و امدادگر است.
  7. منابع آموزشی مورد استفاده منجیان و امدادگران فقط به عنوان منبع آموزشی و محل رجوع و دریافت اطلاعات مربوط بوده و بدیهی است که تمامی مصدومین و مغروغین که نیازمند دریافت خدمات پزشکی هستند بایستی به مراکز معتبر درمانی ، پزشکان و خدمه حرفه ای بیمارستانی ارجاع شوند