وبلاگ

کرستن (kersten) اثر دو نوع ضربه دلفین را مورد بررسی قرار داد – ضربه الف: ( حداکثر عملکرد زانو- حداقل مفصل ران ) و ضربه ب: ( حداکثر عملکرد ران – حداقل عملکرد مفصل زانو ) را در مسافت ۱۰ یارد با یکدیگر مقایسه کرد. وی به این نتیجه رسید که اجرای کامل حرکت با ضربه (الف) بود.

1- پاها درپایین ترین مرحله  ضربه خود حدود 60 سانتی متری عمق آب قرار می گیرند ، ولی باسن در سطح آب باقی می ماند .

2- پاها به طرف بالا آمده بدون اینكه شكستگی در ناحیه زانو دیده شود . این حركت بسیار مفیدی است كه درشناگران با پاهای قوی مشاهده می شود البته در این حركت هیچ نشانه ای از پیشروی وجود نخواهد داشت .

3- حركت پاها در حال كشیده بودن به طرف بالا ادامه دارد و این عمل باعث پایین رفتن باسن می شود .

4- قسمت بالائی پاها ( ران ها ) شروع به ضربه زدن به طرف پایین می نماید و قسمت پایینی رفتنش را به طرف بالا ادامه می دهد چنین حركتی تركیبی به علت وجود شكستگی در مفصل زانو بوجود می آید .

5- سرعت پایین رفتن قسمت بالائی پاها ( ران ها ) بیشتر شده و با افزایش شكستگی مفصل زانوها ، پنجه ، مچ و كف پا تا حدود سطح آب بالا می آید . باسن در این حالت در پایین ترین سطح خود نسبت به سطح آب قرار دارد .

6- زانو در این حالت حدود 90 درجه می باشد و در اینجاست كه پنجه كشیده شده و آماده  ضربه و حركت به طرف پایین است.

7- در این زمان با زدن ضربه نیروی پیش برنده پاها تولید می شود. سرعت حركت ضربه به پایین در حدود دو برابر سرعت بالا آوردن پا است . این در حالی است كه مفصل مچ پا كشیده شده و سرپنجه ها به طرف داخل متمایز گشته است و در این حالت است كه اهمیت مچ پاهای كشیده شده و مفصل قابل ارتجاع و انعطاف مچ پا معلوم می شود .

1- شناگر در حالت کشش قرار دارد و در آب سر می خورد. دستها کشیده و به سمت جلو هستند.

2- مچ دست اندکی شکسته می شود و مرحله فشار آغاز می شود.

3- آرنج کمی خم می شود، کف دست شناگر همواره عمود به مسیر حرکت دست اوست، تا بیشترین نیروی پیشرانه را ایجاد کند.

4- وقتی دست از مقابل صورت عبور کرد، (آخرین مراحل فشار دست) شناگر زانوها را خم کرده و برای حرکت پا آماده می شود.

5- پس از آنکه شناگر نیمی از فشار دست را انجام داد، حرکت پا را (با زانو و ران) انجام می دهد، سر خود را برای هواگیری از آب بیرون می آورد، حرکت پا در این مرحله، هم به پیشروی شناگر کمک می کند و هم اینکه برای بیرون آوردن سر از آب و ایجاد حرکت دلفینی (موجی) به شناگر کمک می کند.

6- دستها تا آخرین قسمت عقب می روند، باسن بالاتر از کمر و پاها قرار دارد، پاها صاف هستند.

7- کف دستها به سمت خارج می چرخند و دستها از آب بیرون می آیند.

8- دستها آزاد و ریلکس هستند و به جلو پرتاب می شوند. بسیار مهم است که شناگر در این مرحله دستها را آزاد و ریلکس نگاه دارد تا ریکاوری برای حرکت بعدی ایجاد شود.

9- صورت داخل آب فرو می رود و زانوها مجددا شکسته می شوند و در آستانه ورود دستها به آب ضربه دوم پا نیز آغاز می شود.

10- با ادامه حرکت پای کرال سینه، به پیشروی خود در آب ادامه داده و چرخه حرکات کرال سینه را شروع می کند