وبلاگ

در آغاز قرن بیستم شنای كرال پشت به دو صورت انجام میشد كه در هر دو حالت حركت پاها یكسان بوده و حركت آنها مانند معكوس حركت پاها در شنای قورباغه 2 و با فاصله بیشتر بود.
در شنای كرال پشت مبتدی تنها از حركت دستها به صورت همزمان استفاده میشد. هر چند این عمل باعث میگردید كه شناگر برای لحظاتی به زیر آب برود.
تلاش برای كسب سرعت بهتر باعث شد تا حركت دستها به صورت متناوب انجام شود و بعدها با اضافه شدن حركت متناوب پاها منجر به شنای كرال پشت امروزی گردید. منظور از حركت متناوب دستها این است كه زمانی كه یك دست شروع به عمل پارو نمودن آب مینماید دست دیگر عمل پارو نمودن را به پایان رسانده و در حال بازگشت به وضعیت ابتدایی میباشد. همین مفهوم برای حركت متناوب پاها نیز وجود دارد یعنی وقتی كه یك پا شروع به انجام عمل میكند، پای دیگر آن عمل را انجام داده و در حال بازگشت به وضعیت اولیه است.
در شنای مدرن كرال پشت، حركت دستها با ضربات پاها متوازن 3 است. یعنی حركت یك دست با یك پا و حركت دست دیگر با پای دیگر با هم شروع شده و به انتها میرسند. این در حالی است كه حركت رفت و برگشتی بدن نیز تاثیر زیادی در نحوه شنا به خصوص در نواحی مربوط به رانها و پاها دارد.
میزان حركت بدن به آمادگی جسمانی فرد شناگر و قابلیت وی در استفاده از تكنیكهای ساده بستگی دارد.

وضعیت بدن در این شنا تا حد ممكن افقی است و این در حالی است كه حركات هر دو پا در زیر آب ولی نزدیك به سطح آن انجام میشود. در حالیكه پشت سر در آب است به منطقه نشیمنگاه نیروی رو به بالا وارد میشود. زانوها در زیر آب قرار میگیرند و پنجه های پا تنها در زمان حركت رو به بالا به سطح آب بسیار نزدیك میشوند.

بدن شناگر در كرال پشت باید به مانند دیگر شناها درحالت افقی و موازی با سطح آب باشد . وبدین منظور بایستی از فروافتادن پاها جلوگیری نمود وهمچنین باید در نظر داشت كه در موقع ضربه های پا ، پنجه بیرون نزند. ویا زانوها از آب خارج نگردند، سرحالتی به مانند خوابیدن معمولی دارد منتهی خوابیدن بدون استفاده از بالش، كسانی كه دارای قدرت شناوری خوب بوده ویا ضربه های پای قوی دارند می توانند سر را كمی به سمت سینه خم نموده وچانه را به سینه نزدیك نمایند. درهمه حال باید متوجه بود كه لگن پایین نیفتد و حالتی خمیده به بدن شناگر ندهد.

مطالعات مشاهده ایی از روی فیلم های تهیه شده از شنای كرال پشت این نكته را كاملا روشن ساخته است كه بدن شناگر یك گردش حول محور طولی دارد كه حدود 90 درجه است كه 45 درجه ی آن به سمت چپ و45 درجه ی آن به سمت راست می باشد. شناگر نباید از این گردش جلوگیری نموده ویا اینكه خودش سعی نماید بدنش را بچرخاند، بردن دست به بالای سر و فرو بردن دست درآب كشش زیر آب خودش این چرخش را به وجود خواهد آورد.

وضعیت سر بسیار مهم است چراكه اگر سر را بلند كنیم (یعنی به سمت پاها نگاه كنیم.) در آنصورت نگه داشتن منطقه نشیمنگاه به سمت بالا مشكل شده و باعث میشود تا وضعیتی مشابه وضعیت نشستن روی صندلی ایجاد شود. لازمه این شنا این است كه بدن و به خصوص ساق پاها و پنجه در وضعیت كشیده قرار گیرد. شناگرانی كه قوزك پایشان سفت است نمیتوانند ساق پاها و پنجهها را در وضعیت این شنا قرار دهند در حالیكه كسانی كه به صورت طبیعی بدن منعطفی دارند به سادگی در وضعیت این شنا قرار میگیرند.
شناگران حرفهای در هنگام انجام این شنا حالت یك بشقاب كم عمق را میگیرند تا كمربند شانهای و نشیمنگاه آنها در وضعیت مناسبتری قرار گیرد. این وضعیت باعث میشود تا بتوانند از دست و پاهای خود بهتر استفاده كنند.