وبلاگ

در آغاز قرن بیستم شنای کرال پشت به دو صورت انجام میشد که در هر دو حالت حرکت پاها یکسان بوده و حرکت آنها مانند معکوس حرکت پاها در شنای قورباغه 2 و با فاصله بیشتر بود.
در شنای کرال پشت مبتدی تنها از حرکت دستها به صورت همزمان استفاده میشد. هر چند این عمل باعث میگردید که شناگر برای لحظاتی به زیر آب برود.
تلاش برای کسب سرعت بهتر باعث شد تا حرکت دستها به صورت متناوب انجام شود و بعدها با اضافه شدن حرکت متناوب پاها منجر به شنای کرال پشت امروزی گردید. منظور از حرکت متناوب دستها این است که زمانی که یک دست شروع به عمل پارو نمودن آب مینماید دست دیگر عمل پارو نمودن را به پایان رسانده و در حال بازگشت به وضعیت ابتدایی میباشد. همین مفهوم برای حرکت متناوب پاها نیز وجود دارد یعنی وقتی که یک پا شروع به انجام عمل میکند، پای دیگر آن عمل را انجام داده و در حال بازگشت به وضعیت اولیه است.
در شنای مدرن کرال پشت، حرکت دستها با ضربات پاها متوازن 3 است. یعنی حرکت یک دست با یک پا و حرکت دست دیگر با پای دیگر با هم شروع شده و به انتها میرسند. این در حالی است که حرکت رفت و برگشتی بدن نیز تاثیر زیادی در نحوه شنا به خصوص در نواحی مربوط به رانها و پاها دارد.
میزان حرکت بدن به آمادگی جسمانی فرد شناگر و قابلیت وی در استفاده از تکنیکهای ساده بستگی دارد.

وضعیت بدن در این شنا تا حد ممکن افقی است و این در حالی است که حرکات هر دو پا در زیر آب ولی نزدیک به سطح آن انجام میشود. در حالیکه پشت سر در آب است به منطقه نشیمنگاه نیروی رو به بالا وارد میشود. زانوها در زیر آب قرار میگیرند و پنجه های پا تنها در زمان حرکت رو به بالا به سطح آب بسیار نزدیک میشوند.

بدن شناگر در کرال پشت باید به مانند دیگر شناها درحالت افقی و موازی با سطح آب باشد . وبدین منظور بایستی از فروافتادن پاها جلوگیری نمود وهمچنین باید در نظر داشت که در موقع ضربه های پا ، پنجه بیرون نزند. ویا زانوها از آب خارج نگردند، سرحالتی به مانند خوابیدن معمولی دارد منتهی خوابیدن بدون استفاده از بالش، کسانی که دارای قدرت شناوری خوب بوده ویا ضربه های پای قوی دارند می توانند سر را کمی به سمت سینه خم نموده وچانه را به سینه نزدیک نمایند. درهمه حال باید متوجه بود که لگن پایین نیفتد و حالتی خمیده به بدن شناگر ندهد.

مطالعات مشاهده ایی از روی فیلم های تهیه شده از شنای کرال پشت این نکته را کاملا روشن ساخته است که بدن شناگر یک گردش حول محور طولی دارد که حدود 90 درجه است که 45 درجه ی آن به سمت چپ و45 درجه ی آن به سمت راست می باشد. شناگر نباید از این گردش جلوگیری نموده ویا اینکه خودش سعی نماید بدنش را بچرخاند، بردن دست به بالای سر و فرو بردن دست درآب کشش زیر آب خودش این چرخش را به وجود خواهد آورد.

وضعیت سر بسیار مهم است چراکه اگر سر را بلند کنیم (یعنی به سمت پاها نگاه کنیم.) در آنصورت نگه داشتن منطقه نشیمنگاه به سمت بالا مشکل شده و باعث میشود تا وضعیتی مشابه وضعیت نشستن روی صندلی ایجاد شود. لازمه این شنا این است که بدن و به خصوص ساق پاها و پنجه در وضعیت کشیده قرار گیرد. شناگرانی که قوزک پایشان سفت است نمیتوانند ساق پاها و پنجهها را در وضعیت این شنا قرار دهند در حالیکه کسانی که به صورت طبیعی بدن منعطفی دارند به سادگی در وضعیت این شنا قرار میگیرند.
شناگران حرفهای در هنگام انجام این شنا حالت یک بشقاب کم عمق را میگیرند تا کمربند شانهای و نشیمنگاه آنها در وضعیت مناسبتری قرار گیرد. این وضعیت باعث میشود تا بتوانند از دست و پاهای خود بهتر استفاده کنند.