انواع ارزیابی و بررسی غریق
انواع ارزیابی و بررسی غریق
هنگام مواجهه با غریق می توان ارزیابی های مختلفی از وی به عمل آورد که شامل مقدماتی، اولیه، ثانویه و تکمیلی می باشد.
ارزیابی مقدماتی در خارج از آب: در این ارزیابى منجى/ امدادگر پس از حضور در محل و منطقه اى که بیمار/مصدوم/مغروق در آن قرار دارد ابتدا و در مقدمه اقدام به انجام یک “ارزیابى مقدماتى” مینماید. هدف از ارزیابى مقدماتى بررسى وضعیت ایمنى محیط ، چگونگى وقوع واقعه و یا حادثه ، تعداد و شرایط فرد یا افراد حاضر در محیط و منطقه ، بررسى احتمال نیاز به تغییر وضعیت و یا جابجایى فرد و یا افراد و در نهایت وضعیت میزان تعیین سطح شدت وضعیت اورژانسى میباشد.
ارزیابى مقدماتى در خارج از آب بترتیب شامل موارد زیر است :
١- آیا محیط و منطقه براى حضور منجى/امداگر و افراد دیگر بى خطر و ایمن است ؟
٢- چه اتفاقى افتاده و چطور واقعه/حادثه اتفاق افتاده است ؟
٣- چند نفر در فرایند وقوع واقعه/حادثه آسیب دیده اند و وضعیت هر یک چگونه است ؟
۴- آیا فرد یا افرادى نیازمند دریافت امدادرسانى بسیار فورى هستند ؟
۵- آیا نیازى به جابجایى و یا تغییر وضعیت فورى هیچیک از بیماران/مجروحین/مصدومین میباشد ؟
۶- آیا نیازى به اطلاع رسانى و درخواست کمک و یا اعلان وضعیت اورژانسى میباشد ؟
در این ارزیابى منجى/امدادگر به بررسى مواردى میپردازد که وقوع و وجود هر یک از آنها میتواند جان فرد را در زمان کوتاه با خطر جدى و یا مرگ مواجه گرداند. هدف از ارزیابى اولیه انجام یک ارزیابى سریع و دقیق از مواردى است که میتواند به سرعت جان فرد را با خطر مرک روبرو نماید.
مواردى که میتوانند به سرعت جان فرد را با خطر مرگ مواجه گردانند عبارتند از: کاهش میزان سطح هوشیارى و یا بیهوشى ، اختلال و یا انسداد در مجراى تنفس ، مشکلات حاد تنفسى و یا ایست روند تنفس ، اختلال در روند طبیعى ضربان قلب و یا ایست قلب و در نهایت وجود خونریزى شدید (خارجى و یا داخلى) و یا شکستگى هاى شدید.
بنابراین انجام “ارزیابى اولیه” توسط منجى/امدادگر شامل این موضوعات و آگاهى وى از این موارد است :
١- ارزیابى و بررسى میزان سطح هوشیارى.
٢- ارزیابى و بررسى وضعیت مجراى تنفس.
٣- ارزیابى و بررسى روند تنفس.
۴- ارزیابى و بررسى روند ضربان نبض.
۵- ارزیابى و بررسى وجود علائم واضح شوک.
۶- ارزیابى و بررسى وجود خونریزى شدید و یا شکستگى شدید.
در این ارزیابى منجى/امدادگر پس از اتمام “ارزیابى اولیه” و اطمینان از عدم احتمال خطر بزرگ ، وخامت حال و یا فوت فورى فرد اصولاً به ارزیابى و بررسى موارد موجود و محتمل دیگرى میپردازد که وجود آنها میتواند سلامت فرد را با اختلال و اشکال مواجه نماید
از ارزیابى جامع بدن براى مصدومین با آسیبهاى چندگانه ، ترکیبى و یا احتمال وجود چندین آسیب متعدد پس از وقوع واقعه/حادثه استفاده میشود. اما در آسیبهاى موضعى و منطقه اى این ارزیابى دقیق فقط شامل ارزیابى محل آسیب دیده و مناطق اطراف آن بوده و نیازى به ارزیابى جامع و دقیق از سراسر بدن نمیباشد. بمانند دیگر موارد فوق حفظ و نگهدارى تمامى اطلاعات مذکور در مکان آبى کاملا لازم بوده و همچنین میتواند مرجع اطلاعات خوبى براى خدمه اورژانس ، پزشک و تیم درمانگر باشد.
این موارد بترتیب عبارتند از :
١- انجام مصاحبه با فرد ، همراه و یا همراهان وى براى دریافت و ثبت چگونگى دقیق وقوع واقعه/حادثه ، علائم و نشانه هاى وجود بیمارى ، سابقه سلامتى و پزشکى ، حساسیت احتمالى ، داروى مصرفى ، آخرین وعده غذاى مصرف شده و احتمال وجود ، کیفیت و شدت درد در فرد میباشد. در این بخش کلیه اطلاعات ارائه شده و بدست آمده میتواند در فرایند کمکهاى اولیه در محل ، انجام اقدامات لازم توسط خدمه اورژانس و یا در فرایند تشخیص و درمان فرد توسط پزشک و یا گروه درمانگر بسیار مفید و موثر واقع گردد.
٢- بررسى ، ارزیابى و ثبت کیفیت علائم حیاتى شامل : میزان و سطح هوشیارى ، کیفیت روند تنفس ، کیفیت روند ضربان نبض ، وضعیت و کیفیت پوست شامل : رنگ ، دما و همچنین وضعیتهاى مردمکهاى چشم ها میباشد. تمامى اطلاعات فوق باید پس از بررسى در برگه ارزیابى بیمار/مصدوم/مغروق به دقت ثبت شوند تا علاوه بر نگهدارى در مکان آبى اطلاعات مرتبط مذکور به خدمه اورژانس ، پزشک و یا گروه درمانگر ارائه شده تا در فرایند انجام درمان مورد استفاده قرار گیرند. باید توجه داشت که ثبت مجدد کیفیت علائم براى فرد بیهوش هر ۵ دقیقه یکبار و براى فرد بهوش هر ١٠ دقیقه یکبار انجام مى پذیرد.
٣- بررسى و ارزیابى جامع اما دقیق بدن و یا محل آسیب دیده و مناطق اطراف آن و ثبت آسیب هاى موجود و یا محتمل مشاهده شده که باید بترتیب توالى شامل ارزیابى سر و گردن ، تنه ، پاها و در نهایت دستهاى فرد باشد.
این بخش در افراد بیهوش و یا با کاهش سطح هوشیارى بلافاصله پس از ارزیابى اولیه و در افراد کاملاً هوشیار و بهوش اصولاً پس از ارزیابى ثانویه انجام گرفته و هدف از آن مراقبت از بیمار/مصدوم/مغروق تا ارجاع وى به پزشک ، اعزام به درمانگاه و یا انتقال به بیمارستان میباشد.
این بخش به ترتیب شامل موارد زیر است :
١- قرار دادن فرد در “بهترین ، ایمن ترین وضعیت”. این وضعیت میتواند “از مناسب ترین وضعیت” تا “وضعیت بهبودى” و تا “وضعیت هاى خاص” متغیر و متفاوت میباشد. اصولاً از “مناسب ترین وضعیت ممکن” براى افراد بهوش و از “وضعیت بهبودى” براى افراد بیهوش و یا با کاهش سطح هوشیارى استفاده میگردد. براى یافتن مناسب ترین وضعیت میتوان با پرسش از شخص بیمار/مصدوم بهترین و راحت ترین وضعیت قرار گیرى وى را تعیین نمود هرچند باید در این مورد ملاحظات ایمنى را نیز در نظر داشت. از “وضعیت هاى خاص” نیز براى شرایط خاص بیماران/مصدومین/مغروقین خاص و بر اساس نیازهاى اختصاصى آنها استفاده میگردد.
٢- خشک نمودن بدن فرد و گرم نگاه داشتن وى.
٣- ارتباط چشمى و کلامى با فرد براى دادن دلدارى و دلگرمى به وى.
۴- ارزیابى مجدد میزان سطح هوشیارى ، مجراى تنفس ، روند تنفس ، روند ضربان نبض ، رنگ و دماى پوست و در صورت کنترل خونریزى ارزیابى مجدد از کارآ بودن بانداژ اعمال شده.
۵- تماس با بستگان و یا خویشاوندان فرد براى اطلاع رسانى آنان از وضعیت ، شرایط و مکان حضور فعلى و یا مکان احتمالى ارجاع و یا انتقال فرد.
انواع غریق از نظر ظاهری
غریق ها در شکل ظاهری، گوناگون می باشند که ممکن است به خاطر ترس بیش از حد، تمامی عضلات بدن از کار افتاده باشد و مثل تکه سنگی در آب فرو بروند.
دسته دوم بر اثر خوردن حجم زیادی بیهوش شده عظلات بدن لخت شده و آرام آرام در آب فرو می روند. حمل آن بسیار آسان می باشد و براحتی آن را به سمت خشکی حمل می کنند.
از بدترین شکل غریق، وحشی می باشد که در این حالت غریق به افراد نزدیک به خود حمله کرده و این حالت بر اثر ترس از مرگ روی می دهد که خود و اطرافیان را به قعر آب می کشد و ناجیان با مهارت در امر نجات و با کمک فنون دفاع شخصی این غریق را محکم مهار کرده و با آرامش دادن به وی او را به کنار استخر می کشند که این کار انرژی زیادی را طلب می کند و بسیار دشوار است.
که در این حالت ناجیان غریق ممکن است خود دچار حادثه شوند. غریق های وحشی را از زیر دو کتف گرفته و با شنای پهلو به کنار آب می برند و با کمک همکاران غریق، را از آب بیرون می کشند.
حمل غریق کار دشواری است که در دریا باید به کمک وسایل و ابزار نجات، غریق را بیرون کشید که یکی از این ابزار تخته نجات است که آن را در دست غریق قرار داده و با طناب تخته را می کشند و در صورت شنا در مصافت های طولانی خود ناجی نیز با گرفتن آن استراحت کرده و دوباره شنا می کند و به ساحل می رود.
در استخرها برای حمل غریق نزدیکترین ناجی به سمت غریق شیرجه زده و او را بیرون می کشد حتی اگر ناجی دیگری غریق را ببیند با سوت ناجی نزدیک را خبر می کند تا او غریق را از آب بیرون بکشد.
دیدگاهتان را بنویسید